Salam, ezizim! Seher havanın xoşluğu seni
xatırlatdı mene...
Birlikde keçirdiyimiz günleri xatırladıqca hava da
getdikce deyişmeye başladı. Yağış yeri göyden
axıb damla-damla torpağa qovuşan sulara qerq
etdi. Vaxt var idi biz o yağışın sevincinde
çimirdik... Efsus ki, indi bu yağışın damımızı
tıqqıldadmasını seyr etmekden başqa bir çaremiz
yoxdu. Teessüf edirem ki, damlalar çuxurlara
qovuşsa da bu gün bizim görüşümüz baş tutmadı.
Gündüzle gecenin hesreti qeder böyük oldu
ayrılıq. O ilk ad günü sevincinde men bele xeyal
etmemişdim, düşünmediklerimi, beynimin
yazdıqlarından başqa bir yazını yaşamaq da ağrı-
acı verir mene. Gerçekleşmeyen xeyallarımız
yolumuzu ayrı saldı. Xatırlayırsansa bizi bir eden
de ele o xeyallar idi. “Hüseyn Cavid” bağının o
kiçik ağac kötüyü qeder heç ne mesud ede
bilmezdi meni. Ele indi de eledi, Püste. Bilirsen ne
xeyal etdim bayaq. Gözel bir doğum günü xeyal
etdim...Bütün maneelere baxmayaraq xoş biten
bir günü hesretle anıram indi....
Mekanımızı deyişdik. Qoca bağban qovdu bizi
oralardan. Doğulmamış xeyallarımızı öldürdü.
Qovmasaydı kim bilir daha hansı xeyallar yol
tapardı qelbimize. Bağban bizi qovdu, biz de
içimizden xeyalları. Belece ayrı düşdük. Amma
uzun çekmedi ayrılıq. Çox da uzağa getmedik,
qorxduq taleyimizin hökmünden. Yolların mesafesi
de nelerinse param-parça olmasına, qırılmasına
tekan idi.
Yene o bağın qarşı terefindeki oturacağda
yaşadıq en mesud anlarımızı. Yediyimiz noxudlu
perajkiler menim evimde yemediyim en dadlı
yemek idi. Üstünden semiçka çırtlayıb etrafı
zibillemek ise bir ayrı hezz idi. Özüde qorxudan
gebere-gebere...Ordan da qovsaydılar o bağdan
tamamile ayrı düşecekdik, ele belke de bir-
birimizden de...
....Hevesle sene aldığım hediyyeni açanda
üzündeki sevinc mene qürur oldu. Demeli seni
tanımışam. Heç düşünmedim seçimim üçün.
Yaxınlaşdım bir kitab mağazasına ve heç
düşünmeden, tereddüdsüz seçim edib çıxdım...
Men hemişe mene hediyye olunmasının
arzusunda olduğum
Eladi Ureyim. .
.gif)
))Ela twk
maraqli idi.»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç