Avtomobil onun yarım metrliyinden keçib yaxınlıqdakı divara çırpıldı. Ne baş verdiyini anlamaqda çetinlik çekirdi. Bir xeyli udqunduqdan sonra özüne gelmeye başladı...
Gün axşam olurdu. Yorğun veziyyetde işden eve qayıdırdı. Şeherin qelebelik küçelerinden biri ile irelileyirdi. Küçenin başına çatanda birden kiminse onu çağırdığını zenn etdi. Arxaya çevrildi ve qelebeliyi süzmeye başladı. Yanılmışdı, onu kimse çağırmırdı. Sadece qulağına ses gelmişdi. Yoluna davam etdi. Bu vaxt qelebelikde ani bir çaxnaşma oldu. Ağır bir yük avtomobili süretle ona doğru gelirdi. Donub qalmışdı. Özünü itirdiyinden yerinden terpene bilmedi. Avtomobil onun yarım metrliyinden keçib yaxınlıqdakı divara çırpıldı. Ne baş verdiyini anlamaqda çetinlik çekirdi. Bir xeyli udqunduqdan sonra özüne gelmeye başladı. Sonra özünü toplayıb yoluna davam etdi.
Eve çatdıqda heç kime bu barede danışmadı. Ancaq bir an bele olsun, başına gelenler ağlından çıxmırdı. Ele hey fikirleşirdi. Yarım metrlik ferqle ölümden qurtulmasına bir mena vermeye çalışırdı...
***
Heyat barede düşünmeye başlayandan beri bu qenaete gelmişdi ki, yaşam çetin ve amansızdır. Çox merhemetli bir qelbe sahib olduğu üçün heyata bele bir mena vermişdi. Hele uşaq olarken kiçik bir pişik balasının ağrılı miyovultusunu eşitdikde geceler gözlerine yuxu getmirdi. Sonralar da insanların ekseriyyetinin zalım ve qeddar olduğunu düşünerek, heyatdan küsmüşdü, pessimizme qapılmışdı. Dünyada milyonlarla insanın aclıq ve sefaletden eziyyet çekdiyini eşitdikde yemekden iştahı qaçmışdı. Özü-özüne deyirdi ki, insanlar birge çalışaraq bütün çetinliklerin öhdesinden gele bilerler.
Ancaq müeyyen yaşa geldikce heyatda yaxşı insanlarla da rastlaşdı ve bu qenaete geldi ki, bu heyatda ancaq pis insanlar yaşamırlar. Ele gözelliklerle üz-üze gelirdi ki, heyatı sevmemeyi axmaqlıq kimi qiymetlendirirdi. Mehz bundan sonra bu heyatda yaşamağa qerar vermişdi. Artıq anlamışdı ki, heyatın bir üzü ağrı-acıdırsa, diger üzü sevincdir.
***
Çox diqqetli bir

[1] 2 >>