O ŞEXS KİMDİR, YA RESULELLAH?
Her kes Peyğember (s)-ın yanında eyleşmişdi ve
birden bir qeribe ecaib canlının mescide daxil
olmağını gördüler. Ona teref baxanda her kes qorxuya
düşdü, lakin Peyğember (s) buyurdu: “Heç kes
qorxmasın, sizinle işi yoxdur. Bura menim üçün
gelibdir”.
Ele ki Peyğember (s)-ın yanına yetişdi dedi: “Ya
Resulallah, sehabelerin menden qorxdular. Özümü
onlara tanıtdırım”. Peyğember (s) dedi: “Özünü
bunlara tanıt”.
Ecaib mexluq üzünü sehabelere tutub dedi: “Men
Haam ibn Him ibn Lamis ibn İblisem. Men cinler
tayfasından, şeytanlar destesindenem. Ademin yere
enmesinin evvelinden ta ki, axırıncı peyğemberin (yeni
senin) zamanına kimi ve gelmişem sizden sual
soruşam”.
Peyğember (s) buyurdu: “Sualını soruş”.
Dedi: “Sualım budur ki, ey Allahın Nebisi, ey Allahın
Resulu, Ademin yere endiyi vaxtdan indi sizin
geldiyiniz zamana qeder men dünyanın bütün
günlerini görmüşem. Bizim babamız İblis Adem (e) ve
onun övladlarını Allaha bendelik etmeye
qoymayacağına and içdiyi üçün, biz memur idik ki,
Adem (e) ve Ademin övladlarına eziyyet verek, onları
azdıraq ki, Allaha ibadet etmesinler, ancaq ne zaman
ki, biz beşerin atası Ademle olurduq, birden gördük ki
bir nurani ağa göründü. Bize ele hede-qorxu gelirdi
ki, daha onun qorxusundan Ademin etrafında
dolanmağa curet ede bilmirdik. Biz fikirleşdik ki, bu
növbeti peyğemberdir, gelib ki, evvelkini qorusun.
Şeys (e) geldi ve gördük ki, bu o deyil. Biz Şeyse
vesvese etmeye çalışdıq, hemin şexs yene tapıldı ve
bizi qorxutdu. Deyirdik ki, bu növbeti peyğemberdir.
Sam peyğember (e) geldi, peyğember idi, amma o ağa
deyildi. Biz Sam peyğembere eziyyet vererdik, o ağa
yene Sam nebinin kömeyine gelerdi. Her hansı bir
peyğember gelirdi, biz de gelirdik ki, vesvese edek,
görürdük, yene hemin şexs tapılır ve onları müdafie
edir, bizde ele hey fikirleşirdik ki, yeqin növbetidir.
Nuh (e) geldi, İbrahim (e) geldi, İshaq (e) geldi, Yequb
(e) geldi, Yusif (e) geldi, heç biri bizimle savaş

[1] 2 >>