hökmlerini ve eqli maarifi öyreden bir peyğember gönderen zaman haqq qoydu. Heqiqeten, onlar bundan evvel açıq-aydın bir azğınlıqda idiler.
165. Size bir müsibet üz veren zaman (Ühüd müharibesinde yetmiş neferiniz öldürülerken) - ki, elbette, onun iki qatını siz (onlara) vurmuşdunuz (Bedr müharibesinde onlardan yetmiş neferi öldürüb, yetmiş neferini esir götürmüşdünüz) - «bu müsibet nece ve haradandır?» deyirsiniz?! De: «Bu sizin öz terefinizdendir (çünki bu müharibede Peyğemberin emrinden çıxdınız)». Heqiqeten, Allah her bir şeye qadirdir.
166. İki destenin bir-biri ile qarşılaşdığı gün düçar olduğunuz şey (Ühüd müharibesindeki böyük meğlubiyyet ve yetmiş neferin öldürülmesi) Allahın izni ve icazesi ile idi (ki, sizi imtahan) ve möminleri melum etsin (ve ezeli elmi möcud gerçeklikle üst-üste düşsün).
167. Ve münafiqleri melum etmesi üçün! (Ele ki,) onlara «gelin Allah yolunda vuruşun, ya (öz erazilerinizi) müdafie edin!»- deyildi, dediler: «Eger biz döyüşmeyi bilseydik, mütleq size tabe olardıq!» Onlar hemin gün, imandansa küfre daha yaxın idiler. Onlar hemişe ağızları ile qelblerinde olmayan şeyi deyirler. Allah onların gizletdiklerini daha yaxşı bilendir.
168. Özleri (döyüşe getmeyib evde) oturan ve (doğma) qardaşları (ve ya Ühüd müharibesinde öldürülmüş öz meslekdaşları) barede «eger onlar bize tabe olsaydılar, öldürülmezdiler!» deyen keslere de: «(İndi ki, siz ölümden qaçmağın yolunu bilirsiniz) onda, eger doğruçusunzsa ölümü özünüzden def edin».
169. Allah yolunda öldürülenleri esla ölü zenn etme, eksine, diridirler ve onlara Rebbi yanında ruzi verilir.
170. (Onlar) Allahın Öz merhemetinden onlara eta etdiyine şaddırlar ve arxalarınca (hele gelib) onlara qoşulmamış (hele şehid olmamış) keslere göre sevinirler ki, onlar üçün ne bir qorxu var ve ne de qemgin olacaqlar.
171. Onlar Allah terefinden olan nemet ve bexşişe göre ve hemçinin Allahın möminlerin mükafatını zay etmemesinden şaddırlar.
172. (Ühüd döyüşünden

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 28 >>