(görüşünde) telesdiniz?» Ve (Tövratın) lövheleri(ni) atdı ve qardaşının başından tutub özüne teref çekmeye başladı. O dedi: «Anam oğlu! Heqiqeten, bu qövm meni (onları hemin işden çekindirmekde) aciz qoydu ve az qalmışdı meni öldürsünler. Odur ki, düşmenleri meni mezemmet etmeye qaldırma ve meni zalım deste ile bir tutma».
151. (Musa) dedi: «Ey Rebbim, meni ve qardaşımı bağışla ve bizi Öz rehmetine daxil et ki, Sen mehribanların en mehribanısan».
152. Heqiqeten, buzova perestiş etmiş keslere tezlikle (dünyada ve axiretde) Rebblerinden bir qezeb ve dünya heyatında (mebudlarının yandırılması, çöllükde sergerdan qalmaları ve tarixde bir leke olaraq qalmaları kimi) zillet ve xarlıq yetişecekdir. Biz yalan uyduranları bele cezalandırırıq.
153. Günah işler gördükden sonra tövbe eden ve iman getiren kesler, (bilsinler ki,) heqiqeten senin Rebbin ondan (tövbeden) sonra çox bağışlayan ve mehribandır. (Bu iki aye Musanın dastanı arasında olan möterize cümleleridir).
154. Musanın qezebi yatdıqda(n sonra) o, (Tövratın) lövheleri(ni) götürdü. Onun yazılarında Rebbinden qorxan kesler üçün hidayet ve rehmet var idi.
155. Musa öz qövmünden (onların arasından) Bizim vedeleşdiyimiz yer(e qövmü buzova perestiş etmemişden qabaq Tövratın nazil olması ved edilen yere ve ya buzova perestişden sonra tövbenin qebul edileceyi yere getirmek) üçün yetmiş kişi seçdi. Belelikle (ses eşitmekle kifayetlenmeyib Allahı görmek istedikleri vaxt), o şiddetli titreyiş onları bürüyende (ve onların hamısı ölende, Musa) dedi: «Ey Rebbim, eger isteseydin onları ve meni bundan evvel helak ederdin. Bizi ağılsızlarımızın etdikleri şeye göremi helak edeceksen? Bu, Senin sınağından başqa bir şey deyildir. İstediyini onunla azdırır ve istediyini onunla hidayet edirsen. Sen bizim yardımçı ve başçımızsan. Bizi bağışla ve bize rehm et ki, Sen bağışlayanların en yaxşısısan».
156. «Ve bizim üçün bu dünyada (yaşayış, itaet ve aqibetde) ve axiretde (hesabda, şefaetde ve Cennetde)

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 27 >>