ve techizat baxımından beraber olmayan bir döyüşe başlamalıyıq?» deye Peyğemberin emrine) dönük çıxmasının yaxın olmasından sonra nezer yetirdi ve onların tövbesini qebul etdi. Sonra Öz merhemeti ile onlara üz tutdu. Heqiqeten Allah onlara qarşı çox şefqetli ve mehribandır.
118. Ve hemçinin («Tebuk» qoşunu ile aparılmayıb) yerde qoyulan (ve Peyğemberin - sellellahu eleyhi ve alihi ve sellem - emri ile camaatın elaqelerini kesdiyi) o üç nefere! Nehayet yer üzü bütün genişliyi ile onlara daraldı, ürekleri özlerinden tenge geldi ve bildiler ki, Allahdan (qaçmaq üçün) Onun Özünden başqa bir sığınacaq yoxdur. Sonra Allah Öz rehmeti ile onlara üz tutdu ki, tövbe etsinler ve (Ona teref) qayıtsınlar. Heqiqeten Allah Özü tövbeleri çox qebul eden ve mehribandır.
119. Ey iman getirenler, Allahdan qorxun ve doğruçularla birge olun (ki, onların en bariz nümunesi Peyğemberin mesum Ehli-beytidir).
120. Medine ehline ve (onun) etrafındakı bedevi ereblere (cihad zamanında) Allahın Peyğemberinden boyun qaçırmaları ve ya (sefer zamanı ve döyüş tehlükeleri vaxtı) özleri ile meşğul olaraq ondan üz çevireleri yaraşmaz (ve bu, şeriet baxımından caiz ve ağıl baxımından reva deyildir). Bu, ona göredir ki, Allah yolunda onların düçar olduqları her bir susuzluq, eziyyet ve aclığın, elece de kafirlerin qezebine sebeb olacaq her bir yere qedem basmalarının ve düşmenden elde etdikleri her bir behrenin (onları öldürmek ve esir etmeyin) mükafatı olaraq onlar üçün bir saleh emel yazılır. Heqiqeten Allah yaxşı iş görenlerin mükafatını zay etmez.
121. Ve çekdikledikleri her bir kiçik ve böyük xerc ve (cihad seferinde) qet etdikleri her bir yer ve dere onların hesabına yazılır ki, Allah etdikleri çoxlu gözel emellerin mükafatını onlara eta etsin.
122. Möminlere hamılıqla (döyüş cebhesine, yaxud dini elm merkezlerine, xüsusile müeyyen zaman ve mekana aid olan cihada) köç etmeleri yaraşmaz (ve bu, caiz ve mümkün de deyildir). Buna göre de, ne üçün onların her bir

<< 1 ... 17 18 [19] 20 >>