güldü. Belelikle ona İshaq (adlı oğulla) ve İshaqın ardınca Yequb (adlı neve) ile mücde verdik.
72. Dedi: «Vay! Men (doxsan yaşlı) qoca bir qarı ve bu erim de (yüz yaşlı) qoca bir kişi ola-ola doğacağam?! Doğrudan da bu, çox teeccüblü bir şeydir».
73. (Melekler) dediler: «Allahın rehmeti ve Onun bereketleri sizin ailenize olduğu halda Allahın işine teeccüb edirsen?! Heqiqeten O, sifet ve işleri medh edilmiş, ümumi lütf ve merhemet, geniş celal sahibidir».
74. Belelikle, ele ki, İbrahimin qorxusu getdi ve (övlad) mücde(si) ona yetişdi, Lut qövmü baresinde bizim (meleklerimiz)le söhbet ve mübahise etmeye başladı.
75. Doğrudan da İbrahim çox helim ve camaata üreyi yanan, derinden ah çeken ve (Bize teref) qayıdan idi.
76. «Ey İbrahim, bundan (bu vasiteçilikden) el çek ki, şübhesiz artıq (meleklere) Rebbinin (onların ezabı baredeki) emri yetişmişdir ve onlara mütleq qarşısıalınmaz bir ezab gelecekdir».
77. Ve bizim elçilerimiz Lutun yanına gelen zaman o, onlara göre narahat oldu ve (öz qövmünün qonaqlar baresinde pis niyyetde olmalarından) sıxıntıya düşdü. Ve eli onları himaye etmekden üzüldü ve dedi: «Bu gün çox çetin bir gündür».
78. Ve qövmü telesik onun yanına geldiler (ki, hemin qonaqlara qarşı hedlerini aşsınlar) ve onlar bundan qabaq da bu çirkin işleri görürdüler. Dedi: «Ey menim qövmüm, bunlar menim qızlarımdır. Onlar sizin üçün daha pakdırlar (ki, kebinlerini kesib aparasınız). Buna göre de Allahdan qorxun ve meni qonaqlarım baresinde xecaletli ve rüsvay etmeyin. Meger sizin aranızda xeberdar ve doğru yolu tapmış bir kişi yoxdur?!»
79. Dediler: «Sen yaxşı bilirsen ki, bizim senin qızların baresinde bir haqqımız (onlara reğbetimiz ve ehtiyacımız) yoxdur. Ve elbette, sen bizim ne istediyimizi yaxşı bilirsen».
80. Dedi: Kaş ki, sizinle mübarize etmeye bir gücüm olaydı, ya möhkem ve sabit bir arxaya sığınaydım».
81. (Melekler) dediler: «Ey Lut, biz senin Rebbinin elçileriyik. Onlar seni esla ele keçire

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 17 >>