fikirleşmeden ve ele ilk baxışda - tabe olan bir kes görmürük. Hemçinin sizde özümüzden heç bir üstünlük görmürük, eksine, sizi yalançı hesab edirik».
28. Nuh dedi: «Ey menim qövmüm, mene bir deyin görüm: Eger men Rebbim terefinden (kamil möcüze kimi) açıq-aydın bir delile söykenmiş olsam ve O, mene Öz terefinden bir rehmet (ilahi risaletin levazımatından olan elm ve şeriet kitabı) eta etmiş olsa ve o (inadınız ve möcüzeye diqqet yetirmemeyiniz üzünden) size gizli qalmış olsa, istemediyiniz halda sizi ona vadar ede bilerikmi (halbuki ağıl baxımından ve Allahın cari qanunlarına esasen dinde mecburiyyet yoxdur)?!
29. «Ve ey menim qövmüm, men bunun (risaletin) çatdırılması üçün sizden bir mal istemirem, menim muzdum yalnız Allahın öhdesinedir. Ve men iman getirenleri qovan deyilem, çünki onlar (sabah) öz Rebbleri ile görüşecekler (ve orada menimle düşmençilik ederler) ve lakin sizi nadanlıq eden bir qövm görürem».
30. «Ve ey meni qövmüm, eger men onları (öz yanımdan) qovsam, Allah qarşısında mene kim kömek edecekdir? Meger ibret götürmürsünüz?!»
31. Ve men size Allahın (malların çoxalması, isteklerin yerine yetirilmesi, xestelerin şefası kimi rehmet) xezinelerinin menim ixtiyarımda olmasını demirem, men qeybi de bilmirem, men meleyem demirem ve gözlerinizin xarlıq ve heqirlikle baxdığı kesler haqqında «Allah onlara heç vaxt bir xeyir vermeyecekdir» de demirem. Allah onların batinlerinde olanı daha yaxşı bilir. Eger ele desem, mütleq zalımlardan olaram». (Enam suresinin 50-ci ayesine müraciet edin.)
32. Dediler: «Ey Nuh, doğrudan da sen bizimle mübahise etdin ve (özü de) çox mübahise etdin. Buna göre de eger doğruçulardansansa (ilahi ezabdan) ved etdiyini bize getir».
33. Nuh dedi: «Eslinde eger Allah istese onu size getirer ve siz esla (mübarize etmek, ya qaçmaqla Onu) aciz eden deyilsiniz».
34. «Ve eger Allah sizi (azğınlığınıza göre) zelalet vadisinde (sergerdan) buraxmaq istese, men size xeyirxahlıq etmek istesem de

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 17 >>