meqamı) eta etmiş olsa, (ilahi tapşırıqların çatdırılmasında) Ona itaetsizlik etsem meni Allah(ın qezebinden ve ezabın)dan kim qurtarar?! Demeli, siz mene ziyan vurmaqdan başqa bir şey artırmırsınız».
64. «Ve ey menim qövmüm, bu, Allahın sizin üçün (Onun tovhidi ve menim peyğemberliyim baresinde) bir elamet ve möcüze olan dişi devesidir (ki, Onun isteyi ile birden-bire daşın arasından çıxmışdır). Buna göre de, onu qoyun Allahın torpağında otlasın ve ona esla bir zerer-ziyan vurmayın ki, sizi çox yaxın bir ezab yaxalayar».
65. Belelikle, onun ayaqlarını kesdiler ve öldürdüler. (Saleh) dedi: «Üç gün (möhletiniz var) evlerinizde behrelenin (sonra ezab gelecekdir). Bu yalan olmayan bir veddir».
66. Belelikle, (onların ezabı baresinde) Bizim emrimiz yetişdikde ve Bizim isteyimiz qetileşen zaman Saleh ve onunla birlikde iman getirenlere terefimizden olan bir rehmet ile (hemin qövmün şerinden) ve o günün xarlıq ve rüsvayçılığından nicat verdik. Doğrudan da senin Rebbin O güclü ve yenilmez qüdret sahibidir.
67. Ve zülm etmiş kesleri (göyden gelen öldürücü bir) bağırtı yaxaladı. Belelikle, öz evlerinde diz çöküb üzü üste düşmüş ölüler oldular.
68. Sanki esla orada yaşamamışdılar. Bilin ki, Semud qövmü özlerinin Rebbine küfr (ve nankorluq) etdiler. Bilin! (Allahın rehmetinden) uzaq olsun Semud qövmü!
69. Heqiqeten Bizim (meleklerden olan) elçilerimiz İbrahime (oğlu olacağı ve Lut qövmünün helak olması barede) mücde getirdiler. Onlar salam verdiler, o da salam verdi. Sonra, dayanmadan (qonaqlar üçün) qumların üzerinde qızardılmış ve yağı daman bir buzov getirdi.
70. Belelikle, ele ki, onların ellerinin ona (yemeye) çatmadığını (uzanmadığını) gördü, onları yad bildi ve qelbinde onlardan bir qorxu duydu. Onlar dediler: «Qorxma, heqiqeten biz (Allah terefinden) Lut qövmüne (onları mehv etmek üçün) gönderilmiş (meleklerik)ik».
71. Onun zövcesi ayaq üste durmuşdu. Belelikle o, (sirli qonaqlar melek çıxdıqları üçün) sevincinden

<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 17 >>