yanında bizden daha sevimlidir, halbuki, biz güclü (atamızın evini ve mallarını qoruyan ve onun işlerini idare eden) bir desteyik. Doğrudan da bizim atamız (yaşayış terzi ve övladları ile reftar baxımından) açıq-aşkar bir azğınlıq içerisindedir (leyaqeti az olanı leyaqeti çox olandan üstün tutur)!»
9. «Yusufu öldürün, ya onu (namelum) bir yere atın ki, atanızın diqqeti yalnız size yönelsin ve ondan sonra (tövbe etmekle atanızın ve Allahın yanında) saleh bir deste olun».
10. Onlardan biri (qardaşların en böyüyü ve ağıllısı) dedi: «Yusufu öldürmeyin ve eger (doğrudan da) bir iş görensinizse, onu quyunun dibine atın ki, karvanlardan hansısa onu götürsün (ve bu menteqeden çıxarıb aparsın)». (Onlar ele bu qerara da geldiler.)
11. (Sonra atalarının yanına gelerek) dediler: «Ey atamız, sene ne olub ki, Yusufu (saxlamağı) bize etibar etmirsen? Halbuki, şübhesiz, biz onun xeyrini isteyenlerik.
12. Onu sabah bizimle gönder ki, çemenlikde gezib dolansın ve oynasın ve biz onu mütleq qoruyacağıq».
13. Dedi: «Heqiqeten, onu (çöle) aparmağınız meni çox qemgin edir ve qorxuram ki, siz ondan xebersiz iken canavar onu yesin».
14. Dediler: «Elbette, eger biz güclü bir deste ola-ola, onu canavar yese, onda biz çox ziyana uğrayan olarıq».
15. Ele ki, onu apardılar ve quyunun dibine atmaq qerarına geldiler (cinayetlerini planlaşdırdıqları kimi de heyata keçirtdiler). Ve Biz (ele orada) Yusufa vehy etdik ki, (bir gün) sen onlara onlar bilmeden bu işlerinden xeber vereceksen (sen onları tanıyacaqsan, onlar ise seni tanımayacaqlar).
16. Ve axşam ağlaya-ağlaya atalarının yanına geldiler.
17. Dediler: «Ey ata, biz getdik, başımız bir-birimizle yarışmağa qarışdı. Yusufu da eşyalarımızın yanında qoyduq. Belelikle, canavar onu yedi. Sen heç vaxt, hetta doğruçu olsaq bele bize inanan deyilsen».
18. Ve onun köyneyinin üzerinde yalançı qan getirdiler. (Ata) dedi: «(Siz dediyiniz kimi deyildir. Canavar Yusufu ne cür yeyib ki,

<< 1 [2] 3 4 ... 15 >>