Yusuf hemin sözü öz qelbinde gizletdi ve onlara bildirmedi (ve öz-özlüyünde) dedi: «Siz seviyyece (insanlıq seviyyesi baxımından) daha pissiniz (ki, exlaqi tenezzül ve hesed sifetiniz vardır). Allah sizin dediyiniz şeyi daha yaxşı bilir».
78. Dediler: «Ey Eziz, heqiqeten onun çox qoca ve yaşı ötmüş bir atası vardır. Buna göre de onun yerine bizim birimizi götür. Heqiqeten biz seni yaxşılıq edenlerden görürük».
79. Dedi: «Allah elemesin ki, malımızı tapdığımız şexsden qeyrisini tutaq. Eks halda biz mütleq zalım olarıq».
80. Belelikle, ondan (Yusufun onların teklifini qebul etmesinden ve qardaşlarının nicat tapmasından) naümid olduqdan sonra, pıçıldaşaraq bir kenara çekildiler. Böyükleri dedi: «Meger atanızın (Binyamin baresinde) sizden möhkem ilahi bir peyman almasını ve keçmişde de Yusuf baresinde ne nöqsanlara yol verdiyinizi bilmirsiniz?! Buna göre de, (şexsen) men atam mene icaze verene ve ya Allah menim baremde hökm çıxarana qeder bu diyardan esla çıxmayacağam. O, hökm edenlerin en yaxşısıdır».
81. «Atanızın yanına qayıdın ve deyin: «Ey ata! Heqiqeten oğlun oğurluq etdi (ve onu tutub saxladılar) ve biz ancaq bildiyimiz şeye şehadet verdik (senin yanında şehadet verdik ki, o, oğurluq etmişdir ve Ezizin de yanında şehadet verdik ki, oğrunun cezası qul olmaqdır). Biz qeybden de xeberdar deyildik (eger onun oğurluq edeceyini bilseydik özümüzle aparmazdıq. Hemçinin onu qul kimi götüreceklerini bilseydik hemin hökmü beyan etmezdik)».
82. «Ve bizim orada (içinde) olduğumuz cemiyyetden (misirlilerden) ve aralarında geldiyimiz karvandan soruş. Heqiqeten biz doğruçuyuq».
83. (Yequb) dedi: «Eksine, (siz de günahkarsınız,) nefsiniz işi sizin üçün nahaq olaraq cilvelendirmişdir (ki, onlara bizim dinimizde oğrunun köle edilmesi xeberini vermiş, belelikle de Binyamini esir etmisiniz). Odur ki, gözel bir sebr etmem gerekdir. Ümid var ki, Allah onların hamısını (Misirde olan o iki neferi ve Yusufu) mene qaytarsın. Heqiqeten (her şeyi)

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 ... 15 >>