bilen ve hikmet sahibi Odur»!
84. Ve onlardan üz dönderib dedi: «Heyif Yusufdan!» Ve qem-qüsseden (qem-qüssenin çoxluğundan) onun her iki gözüne ağ geldi ve onu daim qüsse boğurdu.
85. (Oğlanları) dediler: «And olsun Allaha, sen Yusufu o qeder xatırlayırsan ki, axırda ölüm yatağına düşecek ve ya helak olacaqsan».
86. Dedi: «Men öz ağır keder ve qüssemden (size deyil) yalnız Allaha şikayet edirem ve Allah terefinden sizin bilmediyiniz bir şey (Yusufun diri olmasını) bilirem».
87. «Ey menim oğlanlarım, gedin Yusufu ve qardaşını axtarın ve Allahın qurtuluş ve merhemetinden naümid olmayın ki, Allahın merhemetinden kafirlerden başqa heç kim naümid olmaz».
88. Belelikle, (növbeti defe erzaq almaq ve qardaşlarını xilas etmek meqsedile Misire gedib) onun (Yusufun) hüzuruna daxil olanda dediler: «Ey Eziz, bize ve ailemize çetinlik ve sıxıntı üz verib ve biz azacıq bir sermaye getirmişik. Buna göre de bize kamil ölçü (ile erzaq) ver ve bize sedeqe ver ki, heqiqeten Allah sedeqe verenleri mükafatlandırır».
89. Dedi: «Heç cahil ve nadan olduğunuz zaman Yusuf ve qardaşı ile ne etdiyinizi bilirsiniz?!»
90. Dediler: «Yoxsa doğrudan sen özün Yusifsen?!» Dedi: «(Beli,) men Yusufem ve bu da menim qardaşımdır. Heqiqeten Allah bizim boynumuza haqq qoydu (bizi zilletden izzete, ayrılıqdan vüsala ve nadanlıqdan elme çatdırdı). Çünki, kim teqvalı olsa ve sebr etse (mükafatlandırılar). Heqiqeten Allah yaxşı emel sahiblerinin mükafatını zay etmez».
91. Dediler: «Allaha and olsun ki, Allah seni seçerek bizden üstün etmişdir ve biz doğrudan da sehv etmişik».
92. Dedi: «Bu gün size qarşı heç bir mezemmet yoxdur. Allah sizi bağışlayar. O, mehribanların en mehribanıdır».
93. «Menim bu köyneyimi aparın ve onu atamın üzüne atın, görecekdir. Ve bütün ailenizi menim yanıma getirin».
94. Karvan (Misirden) ayrılan kimi ataları (Kenanda) dedi: «Eger meni sefeh hesab etmeseydiniz, heqiqeten men Yusufun etrini hiss edirem».

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 15 >>