iman getirmelerini) çox istesen de iman getiren deyildirler.
104. Halbuki, sen onlardan (bu kitabın tebliğ ve çatdırılması müqabilinde) heç bir mükafat istemirsen. Bu (Quran), alemdekiler üçün öyüd-nesihetden başqa bir şey deyildir. (O, beşer cemiyyetine beyinlerinin definelerini, ruhlarının xüsusiyyetlerini ve dünyalarının sirlerini xatırladır, bunları onların yadına salır. Odur ki, sen onlardan bir şey isteseydin de onlar bunu layiqince mükafatlandıra bilmezdiler.)
105. Göylerde ve yerde (Allahın tovhid, celal ve camalına ve meadın haqq olmasına dair) çoxlu nişaneler vardır ki, insanlar onların yanından üz çevirmiş ve diqqetsiz halda keçib gedirler.
106. Ve onların (dünyada insanların) çoxu Allaha ancaq şerik qoşaraq (büte, Üzeyire, İsaya, nura, zülmete etiqad beslemekle ve her hansı bir aşkar ve gizlin şirke düçar olaraq) iman getirerler.
107. Buna göre de, meger onlar Allahın ezablarından (her yeri) bürüyen bir ezabın onlara yetişmesinden ve ya Qiyametin qefleten, fikirlerine bele getirmedikleri bir halda onları haqlamasından amandadırlar?!
108. (Ya Peyğember,) de: «Bu menim yolumdur. Men ve mene tabe olan her bir kes besiret ve gözüaçıqlıqla Allaha teref devet edirik. Allah bütün eyib ve nöqsanlardan pak (ve uzaq)dır ve men müşriklerden deyilem».
109. Ve senden önce (beşer cemiyyetinin hidayeti üçün melekleri, qadınları ve sehrada yaşayanları deyil) yalnız şeher ve kend ehalisinden olub vehy nazil etdiyimiz kişileri göndermişik. Meger onlar özlerinden evvel olmuş kimselerin aqibetlerinin nece olmasını görmek üçün yer üzünde seyr etmeyibler?! Elbette, axiret evi teqvalılar üçün daha yaxşıdır. Heç düşünmürsünüz?!
110. (Bizim peyğemberlerimiz devet, qövmler ise inkar etdiler ve) nehayet peyğemberlerimiz naümid olan ve (qövmler) onlara yalan deyilmesini güman eden zaman (birden) Bizim kömeyimiz onlara yetişdi. Belelikle istediyimiz kesler xilas edildiler. (Elbette,) Bizim ezabımız günahkar qövmden sovuşdurulmur.

<< 1 ... 12 13 [14] 15 >>