«Men öz nefsimi (Allahın diqqet ve nezeri olmadan) temize çıxarmaq istemirem. Çünki, Rebbimin rehm etmesi istisna olmaqla (insanın) nefs(i) daim pisliye emr edendir. Heqiqeten menim Rebbim çox bağışlayan ve mehribandır».
54. Ve şah dedi: «Onu menim yanıma getirin özüme yaxın adam edim». Belelikle, onunla danışdıqdan (ve onun ağlını, elmini ve menevi keyfiyyetlerini gördükden) sonra dedi: «Sen bu gün(den) bizim yanımızda yüksek meqamlı ve etibarlı şexssen!»
55. (Yusuf bolluq ve qıtlıq illerinin geleceyini ve dövletin yaxşı idareçiye möhtac olduğunu bildiyi üçün) dedi: «Meni bu ölkenin xezinelerine (xezinedar) teyin et. Heqiqeten men qoruyan ve bilenem».
56. Ve belece Yusufa o ölkede (ele) qüdret ve imkan verdik ki, o, oranın istediyi yerinde meskunlaşırdı. Biz öz rehmetimizi istediyimiz şexse yetiririk ve yaxşı iş görenlerin mükafatını esla zay etmirik.
57. Ve şübhesiz, iman getirenler ve teqvalılar üçün axiret mükafatı daha yaxşıdır.
58. Ve (qıtlıq illerinde) Yusufun qardaşları (Misre) geldiler ve onun hüzuruna daxil oldular. O, (Yusuf) onları tanıdı. Onlar ise (yaşı, meqamı ve dili deyişdiyine göre) onu tanımadılar.
59. Ve ele ki, onları azuqe ve sefer vasaiti ile techiz etdi, dedi: (Gelen defe) atabir o biri qardaşınızı da menim yanıma getirin. Meger görmürsünüzmü men ölçü qabını tam doldururam ve qonaq qebul edenlerin en yaxşısıyam?»
60. «Odur ki, eger onu menim yanıma getirmeseniz, menim yanımda bir qab (erzaq)ınız bele olmayacaq ve mene yaxınlaşmayın da!»
61. Dediler: «Biz tezlikle onu bir yumşaqlıq ve hiyle ile atasından isteyeceyik ve biz bu işi mütleq edeceyik».
62. Ve öz(ünün çeki işi ile meşğul olan) qullarına dedi: «Onların (erzaq almaq üçün getirdikleri) sermayelerini yüklerinin arasına qoyun, belke ailelerinin yanına qayıtdıqda onu tanıdılar ve ola bilsin ki, (yeniden) qayıtdılar».
63. Belelikle, atalarının yanına qayıdanda dediler: «Ey ata! (Binyaminin bizimle birge olmayacağı

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 15 >>