Lövhi-Mehfuzda) qeti hökmü verilmiş bir işdir.
22. (Ruh meleyi Meryeme üfürdü,) belelikle o, (derhal) İsaya hamile oldu. Sonra o (Meryem) öz (uşaq) yükü ile uzaq bir mekana kenara çekildi.
23. Belelikle doğuş sancısı onu mecburi şekilde xurma ağacının quru gövdesine teref çekdi. O, (ağrının narahatlığı ve rüsvayçılıq qorxusundan) dedi: Ey kaş bundan qabaq öleydim ve tamamile unudulaydım.
24. Belelikle (birden uşaq ayağının) altından onu çağırdı ki, qem yeme, heqiqeten Allah ayağının altında axar arx (ve möhterem övlad) qoyub.
25. Ve xurma ağacını özüne teref silkele ki, senin üçün teze yığılmış xurma tökülsün.
26. Belelikle (hemin meyveden) ye ve (hemin çeşmeden) iç ve (yeni doğulmuş uşağa göre) gözün aydın olsun. Camaatdan kimise görsen (işare ile ona) «heqiqeten men Rehman olan Allah üçün (sükut) orucu(u) nezir etmişem, buna göre de bu gün bir insanla danşmayacağam» de.
27. (Meryem) onu (uşağı) qucağında tayfasının yanına getirdi. Onlar dediler: Ey Meryem, sen doğrudan da teeccüblü ve xoşagelmez bir iş görmüsen.
28. Ey Harunun bacısı, ne atan pis kişi olub, ne de anan pis emel sahibi olub.
29. (Meryem) ona (uşağa) teref işare etdi (ki, ondan soruşun). Dediler: Beşikde olan körpe uşaqla nece danışaq?!
30. (Hemin körpe dile gelib) dedi: Heqiqeten men Allahın bendesiyem, O, (bu halımda) mene kitab (İncil) verib ve meni (bu yaşda) peyğember edib.
31. Ve meni harada olsam bereketli bir vücud edib ve ne qeder ki sağam mene namaz (qılmağ)ı ve zekatı (vermeyi) tapşırıb.
32. Ve meni anama xeyirxah edib ve tekebbürlü, itaetsiz ve rehmetden mehrum etmeyib.
33. Salam olsun mene o gün ki, doğuldum, o gün ki, öleceyem ve o gün ki, diri(ldilerek) qaldırılacağam.
34. (Dünyaya gelmesi ve sifetleri deyilen) bu (insan) İsa ibn Meryem - (yehudilerin sehrbaz, xaçperestlerin ise Allahın oğlu adlandırıb) baresinde tereddüddedde olduqları (hemin) o haqq kelmedir.
35. Allaha övlad götürmek yaraşmaz

<< 1 2 [3] 4 5 ... 9 >>