olmağından, axiretde ise Şeytanın oduna şerik olmağından) qorxuram.
46. Dedi: Ey İbrahim, sen menim mebudlarımdan üz çevirirsen?! Eger (bu sözlerden) çekinmesen, seni mütleq daşqalaq edeceyem. Ve (indi) menden uzun müddet uzaq ol!
47. (İbrahim onun bu hede-qorxusuna yumşaq cavab vererek) dedi: Salam olsun sene. Men tezlikle öz Rebbimden senin bağışlanmağını isteyeceyem. Çünki O, mene qarşı hemişe mehriban ve çox xeyirxahdır.
48. Ve men sizden ve Allahın yerine çağırdıqlarınızdan uzaqlaşır ve Rebbimi çağırmaqda mehrum olmayacağım (ve ya siz bütleri çağırmaqla bedbext olduğunuz kimi bedbextliye düçar olmayacağım) ümidi ile öz Rebbimi çağırıram.
49. Ele ki, (İbrahim) onlardan ve onların Allahın yerine ibadet etdiklerinden uzaqlaşdı (ve Şama teref getdi) ona (Beni-İsrail peyğemberlerinin ecdadı olacaq oğlu) İshaqı ve (nevesi) Yequbu eta etdik ve onların her birini peyğember etdik.
50. Onların hamısına Öz rehmetimizden (sema kitabı, övlad ve var-dövlet kimi diger nemetlerden de) eta etdik ve (bütün şerietlerin davamçıları arasında) onlar üçün heqiqi ve uca yaxşı ad qoyduq.
51. Ve bu kitabda Musanı (da) xatırla ki, o, (xüsusi ilahi terbiye vasitesi ile) saflaşmış, Allahın seçilmişi, (Haqqın) elçi(si) ve (xalq üçün) xeber getiren idi.
52. Onu Turun (Tur dağının) sağ terefinden sesledik ve Özümüze yaxın(lardan) etdik. O, Bizimle münacat etdi, Biz de onunla münacat etdik.
53. Ve Öz rehmetimizden qardaşı Harunu peyğember olaraq eta etdik.
54. Ve bu kitabda İsmaili xatırla. O, vedlerinde doğruçu ve (Allahın) elçi(si ve xalqa) xeber getiren idi.
55. O, öz ailesine hemişe namaz (qılmağı) ve zekatı (zekat vermeyi) buyurardı ve Rebbinin yanında beyenilen idi.
56. Ve bu kitabda (Nuhun ikinci babası) İdrisi xatırla ki, o, çox doğruçu ve peyğember idi.
57. Biz onu yüksek meqam ve dereceye ucaltdıq (ve onu göye qaldırdıq).
58. Bunlar (bu on peyğember ve Meryem) Allahın peyğemberlerden - Ademin

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>