onda (möhkem) ezm görmedik.
116. Ve (yada sal) o zaman(ı) ki, meleklere «Ademe secde edin» dedik. İblisden başqa (onların hamısı) secde etdiler. O, (secde etmekden) boyun qaçırtdı.
117. Onda Biz buyurduq: «Ey Adem, heqiqeten bu (İblis) senin ve zövcenin düşmenidir. Buna göre de mebada sizi bu Cennetden çıxarsın, neticede (yaşayışının idare edilmesinde) ezab-eziyyete düşesen».
118. Ve elbette, burada senin üçün bu (nemet) var ki, ne acar, ne de çılpaq qalarsan.
119. Hemçinin onda ne susuzlayarsan, ne de seni gün vurar!
120. Belelikle Şeytan ona vesvese ederek dedi: «Ey Adem! Sene ebedilik ağacını (ebedi meyve veren ve ya meyvesi ebedi heyat bexş eden ağacı) ve köhnelmez (heç bir hadise ile zeiflemeyen ve dağılmayan) seltenet yolunu gösterim?»
121. Belelikle (Adem ile Hevvanın) her ikisi hemin ağacdan (onun meyvesinden) yediler. (Birden onların mexsus cennet libasları eyinlerinden töküldü ve) ayıb yerleri onlara aşkar oldu ve onlar Cennet (ağaclarının) yarpaqlarından özlerine yapışdırmağa başladılar. Adem öz Rebbine (Onun yalnız dünya zereri olan ve ilahi vezifenin pozulması sayılmayan istiqametlendirme gösterişinde) itaetsizlik etdi ve sehv yola düşdü.
122. Sonra Rebbi onu (peyğemberliye) seçdi, ona nezer yetirdi ve (onu dinin esas ve qollarına) hidayet etdi.
123. (Allah) buyurdu: «Her ikiniz bu mühitden (yer küresine) enin (ve orada nesil artırın). Sizden (siz insanlardan) bezisi diger bezisinin düşmeni olacaqsınız. Eger Menim terefimden size bir hidayet (peyğember vasitesi ile bir din) gelse, hemin hidayete tabe olan kes heç vaxt ne yolunu azar ve ne de bedbext olar.
124. Meni yad etmekden üz dönderen kes üçün ise (qeyb aleminden qırıldığı, nefsi qane olmadığı, gözü doymadığı, arxalandığı dayaqlar süst olduğu ve hadiselerden qorxduğu üçün, var-dövleti çox olsa bele) mütleq sıxıntılı heyat olacaqdır ve Qiyamet günü onu Mehşere kor getirerik.
125. O deyer: «Ey Rebbim, men (dünyada) gördüyüm halda ne

<< 1 ... 9 10 [11] 12 13 >>