Biri vardı, biri yoxdu,
Kimi vardı, kimi yoxdu,
Bir zamanlar kişi vardı,
Onların sözü yarırdı
Hem qılıncı, hem baltanı,
Hemdeki polad qalxanı.
O zamanlar yeri vardı,
Gücü vardı
Her sözlerin, her cümlenin,
Kişiler deyen kelmenin.
Hanı indi o kelmeler,
Kişiler deyen o sözler.
Hamısı qalıb zamanda,
Yazılmayan o kitabda.
O kitabda ki, tapılmır,
Kitabxanada yeri boş qalır.
Amma yerini tutublar
O cümlenin, o sözlerin
Yeri boş qalan kelmenin.
Indiki sözler ucuzdu
Ya cılızdı.
Kimin ağzında dağıldı
O ucuzvari sözleri,
Deyeri paslı kelmesi
Lebi yumşaq o kişilerin
Sözü düşdü, ve qırıldı
Yaralandı, paralandı
Bir zibiltek taptalandı.
Çünki deyeri düşübdü kelmelerin
O cümlenin
O sözlerinki alveri çoxdu,
Ama keyfiyyeti yoxdu.
Bele sözler satışdadı
Ya bazarda, piştaxtada.
Kitabların arasında,
O interinet dünyasında,
Odnaklasnikde ve çatda
Markın o face kitabında
Yazışırlar, dalaşırlar
Küsüşürler, barışırlar,
Görüşüb razılaşırlar.
Bax bele cılızlaşırlar.
Kimine bu lezzet eliyir
Belesi buna "like" edir,
Kimi reyini qeyd edir.
Bezisi smaylik atır,
Çoxu bir-birine söz atır
Elesi var bloc atır.
Bele yerde, bu bazarda
O cümlede, o kelamda
Ne mena var , ne de hörmet,
Ne deyer var, ne keyfiyet.
Ve sebebkar yene kişiler,
Kişicikler
Özüne kişi deyenler
Yeni o söz arasında,
Iki dırnaq arasında.
Indi söz deyen çoxalıb
Deyerin bilen azalıb.
Kişi var ağzı quşxana
Quşlar orda qanad vurur.
Kişi var ağzı karxana
Sözü daş kimi berk olur.
Kişi var ağzı çayxana
Orda hercüre söz olur.
Var kişi ağzı sözxana
Dili zer, cümlesi baldı,
Kimese bu söz zeherdi
Ya zererdi.
Ne ise Mence bes etmez,
Yene yetmez,
Sözlerim demekle bitmez.
Ama sözlerim çatacaq
O başlara, o ünvana
Anlayana
Fikirleşib ve qanana
Başında ağlı olana.
Ama menlik bu qederdi,
Hele ki, bu da yeterdi.
Yene iş sene qalıbdır
Ya oxu, ya da ötür get,
Kime ne.
Istesen get yoluna
Sen davam eyle
Mene ne..?!