elbette ki, men (bu qibtini vurub öldürmekle) özüm-özüme zülm etdim, (çünki, özümü Fironun adamlarının tehlükesine atdım). Buna göre meni bağışla (onun pis neticelerinden meni qoru)». Allah onu bağışladı. Heqiqeten, O, bağışlayan ve mehribandır.
17. (Musa) dedi: «Ey Rebbim, (bütün ömrüm boyu) mene eta etdiyin nemetlere göre, esla günahkarlara arxa olmayacağam».
18. Belelikle Musa şeherde (Misirde) qorxu ve vehşet içerisinde - (öz töretdiyi işin neticesini) gözleyen halda sübhü qarşıladı (geceni keçirtdi). Bir de (gördü ki,) dünen ondan kömek isteyen şexs, (yene) onu kömeye çağırır. Musa ona dedi: «Heqiqeten, sen açıq-aşkar bir azğınsan!».
19. Belelikle (Musa) her ikisinin düşmeni olan kesi yaxalamaq istedikde (o düşmen qibti, yaxud onun terefdarı olan sibti Musanın onu vurmaq istediyini zenn ederek) dedi: «Ey Musa, dünen bir neferi öldürdüyün kimi, menidemi öldürmek isteyirsen?! Sen yer üzünde yalnız zülmkar ve hökmran olmaq isteyirsen, islahedici (insanları islah eden) olmaq istemirsen».
20. Ve şeherin o biri başından (belke de Fironun sarayı yerleşdiyi yerden) bir kişi telesik geldi, dedi: «Ey Musa, heqiqeten, qövmün böyükleri seni öldürmek baresinde meslehet - meşveret edirler. Odur ki, (Misirden) çıx get. Şübhesiz, men senin xeyirxahlarındanam».
21. (Musa) qorxu ve vehşet içerisinde, (hansısa bir hadisenin baş vermesini) gözleyen halda şeherden çıxdı, dedi: «Ey Rebbim, mene zalımların qövmünden nicat ver».
22. O, Medyen (şeherine) teref üz tutan zaman dedi: «Ümidvaram (ola bilsin ki,) Rebbim meni düzgün yola (Medyen şeherinin yoluna) yöneltsin».
23. (Musa) Medyen şeherinin suyuna yetişdikde, bir deste adamın (öz qoyunlarına) su verdiyini gördü. Onların yanında (ise) (öz heyvanlarını camaatın heyvanlarına qarışmağa) qoymayan iki qadın görüb dedi: «Sizin işiniz nedir? (Niye burada durmusunuz?)» Dediler: «Bu çobanlar (öz heyvanlarını) qaytarıb aparmayınca biz (öz heyvanlarımıza) su vermerik. Bizim atamız (Şüeyb adında)

<< 1 2 [3] 4 5 ... 12 >>