Belelikle onu ve qoşunlarını yaxaladıq ve denize atdıq; (Ya peyğember!) bax gör ki, zülmkarların aqibeti nece oldu?!
41. Biz onları (küfr ve tüğyanları ile gelecek nesilleri) (Cehennem) od(un)a sarı çağıran rehberler etdik. Qiyamet günü (heç bir şefaet sahibi terefinden) onlara kömek edilmeyecek!
42. Bu dünyada onların ardınca (böyük) bir lenet qoyduq. (Meleklerin ve möminlerin leneti, bu cür şexslere tabe olanların günahları onlar üçün heqiqi lenetdir.) Qiyamet günü (onlar) eybecer üzlülerden, rüsvay edilmişlerden ve menfurlardan olacaqlar.
43. Biz (Nuh, Hud, Saleh ve Lutun qövmü kimi) keçmiş cemiyyetleri helak etdikden sonra camaat üçün besiret vasitesi hidayet ve rehmet sebebi olan (semavi) kitab(ı Tövratı) Musaya eta etdik ki, belke öyüd - nesihet alsınlar.
44. (Ya Peyğember!) Biz risalet emrini (elmleri ve Tövratı vehy etmekle) Musaya elan etdiyimiz ve hökm verdiyimiz (möhkemletdiyimiz) zaman sen (müqeddes vadinin) qerb teref(in)de deyildin ve sen (o heyretli sehnenin) şahidler(in)den deyildin.
45. Lakin Biz silsile dövrlerde bir sıra cemiyyetler yaratdıq, (onların) ömürleri çox uzun oldu (onların xeberleri köhneldi ve deyişdi. Biz o xeberleri indi sene vehy edirik). Sen Medyen ehalisi içinde yaşamırdın ki, Bizim ayelerimizi bunlara (Mekke müşriklerine öz gördüklerini) söyleyesen. Lakin Biz gönderenik (peyğemberleri gönderir ve keçmişdekilerin xeberlerini onlara vehy edirik ki, insanlara söylesinler).
46. Biz (Musanı «Nur» ağacından nübuvvet meqamı üçün) çağıranda da, sen Turun (Tur dağının) yanında deyildin (ki, öz gördüklerinden xeber veresen). Lakin senin Rebbinden olan bir merhemete xatir (seni onlardan xeberdar etdik) ki, senden önce (İsanın, ya İsmailin zamanından senin esrine qeder) heç bir qorxudan (Peyğember) gelmeyen bir qövmü qorxudasan, belke öyüd-nesihet alsınlar.
47. Ve eks teqdirde özlerinin qabaqcadan gönderdiklerinin (dünyada etdikleri emellerin) müqabilinde onlara bir müsibet ve ezab (ceza)

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 12 >>