(yağmış daşlar, qurumuş bulaqlar ve sahibsiz torpaqlar) qoyduq.
36. Medyen (ehlin)e onların (qebile) qardaşları Şüeybi (gönderdik). O, dedi: «Ey menim qövmüm! Allaha ibadet edin ve axiret gününe ümidiniz (ve imanınız) olsun ve yer üzünde fesad töredici hereket etmeyin».
37. (Medyenliler) onu tekzib etdiler, bu zaman şiddetli bir zelzele onları yaxaladı. Öz evlerinde üzleri üste yere düşdüler ve helak oldular.
38. Ad ve Semud qövmünü de (mehv etdik) ve onların (viran olmuş) meskenlerinden (pis aqibetleri) size belli oldu. Şeytan onların (çirkin) emellerini nezerlerinde zinetlendirdi, belelikle de onları (Allahın) yol(un)dan saxladı. Halbuki bundan önce (tovhid ve din barede) besiret ehli idiler.
39. Ve Qarunu, Fironu ve Hamanı da (mehv etdik). Şübhesiz, Musa (tovhid ve şerietler barede) Bizim aydın delillerimizi onlara getirmişdi, onlar ise yer üzünde tekebbür ve tüğyan etdiler. Amma esla Bizim irademizden öne keçen deyildiler (Bizim ezabımızdan qaça bilmezler).
40. Belelikle (Biz) onların her birini öz günahının cezası ile (berk) yaxaladıq. Onlardan eleleri var idi ki, başına daş yağdırdıq (Lut qövmü kimi), yaxud qum yağışı ile (qarışıq) bir külek gönderdik (Ad qövmü kimi). Onlardan ele tayfa da var idi ki, (öldürücü göy) gurultusuna meruz qaldılar (Şüeyb ve Semud qövmü kimi). Onlardan bezisini yere batırdıq (Qarun kimi). Bezisini (suda) qerq etdik. (Nuhun qövmü ve Fironun adamları kimi). Allah onlara esla zülm etmirdi. Lakin onlar (özleri) özlerine zülm edirdiler.
41. Allahdan başqa (ve Onun müqabilinde) özlerine hami ve yardımçı qebul eden kesler (etimad etdikleri şeyin süstlüyü ve menfeetsizliyi baxımından) özüne yuva qurmuş hörümçeye benzerler. Şübhesiz, evlerin en zeifi hörümçek yuvasıdır. Kaş bileydiler.
42. Şübhesiz, Allah onların Allahı qoyub neye ibadet etdiklerini her ne olursa-olsun (heqiqetini) bilir (ki, Allahın müqabilinde tesirsiz ve cansızlardan başqa bir şey deyiller). O, yenilmez qüdret ve hikmet

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>