(insanların ulu baba ve nenesini birbaşa olaraq, möcüzeli terzde palçıqdan yaratmışdır).
8. Sonra da onun neslini zeif ve deyersiz bir su damcısından (nütfeden) emele getirdi.
9. Sonra onun (beden) üzvlerini (ananın betninde) kamil etdi ve ona Öz ruhundan üfürdü; sizin üçün (insanlar üçün hiss edilenleri derk etme vasitesi olan) qulaq ve göz ve (ağılla qavranılanları derk etme vasitesi olan) ürek verdi, halbuki, çox az şükr edirsiniz.
10. (Müşrikler) dediler: «Meger (biz) torpağın köksünde dağılıb yox olduqdan sonra, yenidenmi yaradılacağıq?!» (Bizim qüdretimiz mehdud deyildir). Eksine, onlar öz Rebbi ile görüşü inkar edirler.
11. (Ya Peyğember!) de: «Size müvekkil olan ölüm meleyi sizi(n varlığınızın bütün heqiqetini teşkil eden ruhunuzu) kamil suretde (bedeninizden) alar (ayırar), (ruh qalar ve beden ise torpağa çevriler), sonra (Qiyametde, hemin bedenin qelibinde) öz Rebbinizin hüzuruna qaytarılacaqsınız!»
12. Kaş günahkarlar öz Rebbinin hüzurunda başlarını aşağı salaraq «Ey Rebbimiz! (ved verdiyin şeyi öz gözümüzle ve qulaqlarımızla) gördük ve eşitdik, bele ise bizi geri qaytar ki, yaxşı işler görek, şübhesiz, biz tam yeqinlikle inananlardanıq!» - (deyende) göreydin.
13. «Ve eger isteseydik, her bir kese (mömine ve kafire) (onlar boyun eyene qeder möcüzeni tekrar etmekle, iradede-istekde mecburiyyet tetbiq etmekle) ona münasib doğru yol göstererdik. Lakin Menim sözüm (ezelden) sabitdir ve heyata keçecekdir, mütleq Cehennemi (Menim devetimi, delil-sübutumu tamamlandıqda da qebul etmeyen) cinler ve insanlarla dolduracağam!»
14. (Onlara deyerik:) «Bele ise, bu günkü günümüzün görüşünü unutmağınızın cezasını (Cehennemin ezabını) dadın, biz de sizi unutduq (Öz merhemetimizden sildik)ve etdiklerinizin cezası olaraq dadın ebedi ezabı».
15. Heqiqeten, Bizim ayelerimize ve nişanelerimize ayelerle öyüd-nesihet verildikde secde halında üzü üste düşenler ve öz Rebbine hemd demekle (Onu) tesbih edenler, (Onu) her bir eyib ve

<< 1 [2] 3 4 >>