yetişmemişdiler; belelikle onlar da Menim peyğemberlerimi tekzib etdiler, bele ise (baxsınlar görsünler ki,) Menim onlara qarşı reftarım nece oldu!
46. De: «Men size yalnız bir nesihet verirem (ve tapşırıram) ki, (bu Peyğemberi tanımaq ve qebul etmek üçün qarmaqarışıqlıq salmadan özü de) Allaha xatir iki-iki, bir-bir ayağa qalxın, sonra (onun keçmişi, delilleri ve möcüzeleri baresinde) fikirleşin. (Onda görersiniz ki,) sizin bu (mehriban) yoldaşınızda heç bir delilik yoxdur. O, yalnız irelide olan çetin bir ezabdan (axiret ezabından) sizi qorxudandır (bir peyğemberdir)».
47. De ki: «Sizden istemediyim bütün muzdlar sizin olsun. (Sizden muzd istemeye haqqım var idi). Sizden istediyim muzd (Ehli-Beytime olan mehebbet) sizin öz xeyrinizedir, menim mükafatım yalnız Allahın öhdesinedir ve O her bir şeyden agah ve her bir şeye şahiddir».
48. De: «Şübhesiz menim Rebbim haqqı telqin edir (semavi kitabları peyğemberlerin qelblerine nazil edir ve onların dilinden cemiyyete çatdırır). O, qeybleri kamil şekilde bilendir».
49. De ki: «Haqq (İslam dini) geldi. Batil (şirk ve bütperestlik tesirini itirdi, çünki onlar) ne (öz işlerinden ve dünya işlerinden) bir şeye başlayar ve ne de (bir şeyi) yenileşdirer».
50. De ki: «Eger yoldan azsam, öz zererime azmış olaram. Eger hidayet tapsam, bu da Rebbimin mene olan vehyi sayesindedir. Heqiqeten, O, eşiden ve yaxındır».
51. Sen onları (müşrikleri ve kafirleri, ölümden ya Qiyametin qopmasından) vehşet içerisinde olduqları zaman bir göresen! Artıq onlar üçün qaçıb can qurtarmağa (heç bir imkan) yox ve yaxın bir mekandan yaxalanarlar (yerin üzünden onun altına, yaxud yerin altından Qiyamet sehnesine doğru, o zaman olduqca teeccüblenersen).
52. Onlar (qebirde, ya Qiyametde) deyerler: «Biz ona (Qurana) iman getirdik». Amma uzaq bir yerden elleri (imana ve tövbeye) nece çata biler?! (Dünyadan o aleme yol yaxın ve oradan ise dünyaya yol uzaqdır).
53. Halbuki, onlar heqiqeten, bundan önce onu

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>