eden ve on)a tabe olan, Rehman (olan zahiri hiss üzvleri ile derk olunmayan Allah)dan gizlinde qorxan kesi qorxuda bilersen; ele ise ona (Allahın) bağışlama(sı) ve çox qiymetli bir mükafatla mücde ver.
12. Elbette, ölüleri dirilden ve onların evvelceden gönderdiklerini (heyatda olarken etdikleri emelleri) ve izlerini (qoyub getdiklerini) yazan Bizik. Biz her bir şeyi (insanların emellerini, dünyada baş veren hadiseleri) açıq aşkar nüsxelerde (Lövhi-Mehfuzda) etraflı suretde sayıb hesablamışıq.
13. (Ya Peyğember!) Sen onlara o şeherin (Antakiya) ehalisinin dastanını mesel çek. O zaman ki, Allahın gönderdiyi (peyğemberler) oraya gelmişdi.
14. O zaman onlara, iki nefer (peyğember) göndermişdik, amma onların ikisini de tekzib etdiler. Biz (hemin peyğemberleri) gönderdiyimiz üçüncü (peyğember) ile qüvvetlendirdik. (Peyğemberler) hamılıqla dediler: «Biz size gönderilmiş (peyğemberler)ik».
15. (Şeher camaatı) dedi: «Siz de bizim kimi ancaq adi bir insansınız (peyğember ise meleklerden olmalıdır). Rehman heç bir şey nazil etmemişdir, siz yalnız yalan danışırsınız».
16. (Peyğemberler) dediler: «Rebbimiz bilir ki, biz size gönderilmişik».
17. «Ve bizim vezifemiz yalnız (öz risaletimizi) açıq - aşkar çatdırmaqdır. (Bizim vezifemiz möcüzelerin tekrarı, mecburi suretde qebul etdirmek, dünyada ve axiretde ceza ve mükafat vermek deyildir)».
18. Dediler: «Biz siz(i görmey)i nehs bildik (zerer ve ziyan yetişmesinin bir elameti hesab edirik), şübhesiz eger dediklerinizden el çekmeseniz, mütleq sizi daşqalaq edeceyik. Bizim terefimizden size mütleq ağrılı bir ezab yetişecekdir».
19. (Peyğemberler) dediler: «Nehsliyiniz özünüzdendir (günahlarınız ucbatındandır), size öyüd-nesihet verildikde (onu ezablamı hedeleyirsiniz)?! (Bizim danışığımız nehslik getirmir), eksine, siz heddini aşan bir qövmsünüz».
20.Şeherin en ucqar yerinden bir kişi telesik gelib dedi: «Ey menim qövmüm, bu elçilere tabe olun».
21. «Sizden heç bir muzd

<< 1 [2] 3 4 ... 8 >>