Onlara öyüd-nesihet verildikde, ibret almazlar
14. Bir (tovhid) nişane(si ve möcüze) gördükde, berk mesxereye qoyarlar ve başqalarını da mesxereye qoymağa çağırarlar.
15. Ve deyerler: «Bu, yalnız açıq-aşkar bir sehr ve cadudur».
16. «Meger biz öldükden, torpaq ve sür-sümük olduqdan sonra - yeni doğrudanmı dirildileceyik?!»
17. «Yeni bizim ilk ata - babalarımızdamı (dirildilecekler)?»
18. De: «Beli, özü de xar ve aciz (zelil) bir halda olacaqsınız».
19. Heqiqeten, dirilme yalnız (surun ikinci defe üfürülmesi ile olan semavi) bir ne’re ve sesledir. Qefilden hamılıqla (qebirlerden çıxaraq) baxarlar.
20. Ve deyerler: «Vay halımıza! Bu, ceza günüdür».
21. (Beli,) bu, (dünyada) yalan hesab etdiyiniz (Allahın) hakimlik (hökm etme) ve (yaxşıların pislerden) ayrılması günüdür.
22. (Meleklere emr olunar:) «(Şirk ve küfrde inadkarlıq göstermekle) zülm eden kesleri, onların taylarını ve Allahın evezine ibadet etdiklerini yığın bir yere
23. «Onları Cehennemin yoluna yöneldin».
24. «Ve onları (o yolda) saxlayın ki, onlar (orada eqideler ve emeller baresinde) sorğu-sual olunmalıdırlar».
25. «(Ey Cehennem ehli), size ne olub ki, bir-birinize kömek etmirsiniz?!»
26. Eslinde onlar o gün tamamile teslim ve müti olacaqlar.
27. Onlardan bir qismi digerlerine üz tutar, bir-birinden soruşarlar,
28. (Zeifledilmiş ve aldanmışlar öz batil ve zalım rehberlerine) deyerler: «Xeyir ve yaxşılıq adı altında (yalan andlarla, zorla) bizim yanımıza gelen sizler idiniz».
29. Onlar deyerler: «(Xeyr) eslinde siz özünüz iman ehli deyildiniz».
30. «Bizim sizin üzerinizde (küfr ve iman baxımından) heç bir hökmranlığımız yox idi. Eslinde siz özünüz tüğyankar bir deste idiniz».
31. «Belelikle, bizim baremizde Rebbimizin sözü ve vedi heyata keçdi. Biz mütleq (Cehennem ezabını) dadacağıq!»
32. «Biz sizi (azdırmış olsaq bele, sizin öz ixtiyarınızla) azdırdıq. Elbette, biz özümüz de

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>