baresindeki ittihamla) tez ona üz tutdular.
95. (İbrahim) dedi: «Özünüz yonduğunuz şeye ibadet edirsiniz?!
96. Halbuki hem sizi, hem de emellerinizi Allah yaratmışdır. (Sizin hem emelleriniz, hem de mebudlarınızı düzeltdiyiniz maddeler, heqiqeten Allahın mehsuludur.)
97. (Onlar bir-birlerine) dediler: Onun üçün (en ve uzunu geniş) bir bina tikin ve onu od cehennemine atın!
98. Belelikle, onun baresinde hiyle işletmek qerarına geldiler ve Biz onları alçaltdıq. (İbrahime de oddan nicat verdik.)
99. (İbrahim onların mekrli hiylelerinden nicat tapdıqdan sonra) dedi: «Men mütleq öz Rebbime teref (ibadetle meşğul ola bileceyim bir şehere) yollanıram. O, tezlikle mene yol gösterecekdir.
100. Ey Rebbim! Mene salehlerden (bir övlad) bexş et!»
101. Belelikle Biz onu helim bir oğlan uşağı (İsmail) ile mücdeledik.
102. Oğlu onunla birlikde işlemek ve çalışmaq heddine çatanda (İbrahim) dedi: «Oğulcığazım! Men yuxuda hey görürürem ki, senin başını kesirem (boğazına bıçaq çekirem). Bes bax (gör) nezerin nedir?» (İsmail) dedi: «Ey ata! Sene emr edileni yerine yetir. Allahın isteyi ile meni sebirlilerden göreceksen!»
103. Belelikle ele ki, onların her ikisi (Allahın emrine) teslim oldular ve o, oğlunu üzü üste yere yıxdı (imtahandan başı uca çıxdı)
104. Biz ona xitab etdik ki: «Ey İbrahim!
105. Heqiqeten sen yuxunu heyata keçirdin. (Çünki hemin yuxunun menası bıçağın hulquma çekilmesi idi, herçend ki, hem ata, hem de oğul onun menasının uşağın başının kesilmesi olduğunu başa düşmüşdüler.) Biz yaxşı emel sahiblerini bele mükafatlandırırıq.
106. Şübhesiz bu (hadise) hemin aşkar imtahandır.
107. Ve Biz ona böyük bir qurbanlıq (hem cism, hem de ehtiram baxımından böyük bir qoyun) feda etdik.
108. Ondan, sonrakı ümmetlerin arasında (tovhide devet, şirk ile mübarize mücahidi, böyük fedakar ve yeni kitab ve şeriet sahibi kimi) yaxşı ad qoyduq.
109. Salam olsun İbrahime!
110. Biz yaxşı emel

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>