Beyenilen ve beyenilmeyen ümidsizlik



Çox sayda Quran ayeleri ve hedisler vardır ki, bizi Allaha qarşı ümidsiz olmaqdan çekindirir. “De: “Ey Menim (günah vasitesi ile) özlerine zülm etmekde heddi aşan bendelerim, Allahın merhemetinden ümidinizi kesmeyin. Şübhesiz, Allah (tövbe ile) bütün günahları (hetta şirki) bağışlayır. Çünki bağışlayan ve mehriban Odur!””. (“Zumer” 53).

Hezret Peyğember (s) buyurur: “Qiyamet günü Allah ümidsizleri ele mebus edecekdir ki, üzlerinin qarası ağından çox olacaqdır. Sonra deyilecekdir ki, bunlar o keslerdir ki, Allah Tealanın rehmetinden ümidsizdirler”.

Ümidsizlik insanı hedefden saxlayar. İnsan hereketden qalar ve heç bir sey göstermez. Quran ayeleri ve hedisler ümidsizliyi iki hisseye bölür: beyenilen ve beyenilmeyen ümidsizliye.



Beyenilen ümidizlik.

Beyenilen ümidsizlik - Allahdan qeyrisine göre olan ümidsizlikdir. İnsan ancaq Allahı feyz menbeyi bilmelidir. Ondan qeyrisine qarşı ümidsiz olmalıdır. İnancı bele olar ki, eger başqaları da bir iş göre bilirse, bu, ancaq Allahın izni ile olar.

İmam Sadiq (e) buyurur: “Möminin izzet ve şerefi ondadır ki, başqalarından meyus olsun ve insanların elinde olandan ümidini kessin”.



Beyenilmeyen ümidsizlik.

Beyenilmeyen ümidsizlik ise Allaha olan ümidsizlikdir. O da iki yere bölünür: Allahın efvine göre olan ümidsizlik. Kamala çatmağa göre olan ümidsizlik.

Birinci halda insan bele zenn edir ki, Allah onu bağışlamayacaqdır. Onun cehenneme getmesi qetidir. İnsan çox sayda günah işlederek, Allahdan ümidini keser ve ele biler ki, Allah onu bu qeder günahına göre bir daha bağışlamayacaqdır.

Hedislerimiz bizi hem ümidli olmağa ve hem de qorxmağa devet edir. Lakin ifrat ve tefrit etmek olmaz. Qorxu ona göredir ki, insan ibadetine göre qürurlanmasın. Çünki qürur tehlükeli bir beladır. Qürur, bir virus kimi abidi süst eder. Mane olar ki, keçmişdeki kimi Allaha ibadet etsin.

Ümid ise ona göredir ki, insan her bir halda bilsin ki, Onun bendesidir. Her bir

[1] 2 >>