böyüyende senin kimi olacam» sözleri eks olundu.
— Allahım men neynirem?
Eline telefon desteyini götürüb. Işlediyi xestexanaya zeng vurdu.
— Alo, Nazile xanım. Dünen gelen xesteye zeng vurun. Deyin indi tecili xestexanaya gelsin emeliyyat olunacaq. Otağı da hazırlayın men de gelirem.
— Axı demişdiniz pulu getirmeseler emeliyyat olmayacaq. Onlar hele pulu ödemeyib.
— Ne deyirem onu eleyin. Çatdırın ki, pul lazım deyil. Tecili olaraq getirsinler.
— Burda da heç kim yoxdur. İş saatı bitib.
— Zeng eleyin hamını yığın. Hekimler üçün iş saatı olmur. artıq söz istemirem. Men gelende her şey hazır olsun.
— Başüste.
Maşınına eyleşib xestexanaya teref sürdü. Yol boyunca dünen yanına gelen xeste ve onun yaxını ile olan söhbeti xatırladı.
— Ancaq emeliyyat olunmalıdır. Müalice gec ola biler. Ne qeder tez emeliyyat olunsa, o qeder yaxşıdır. Pulu ödeyin qalanı bizlikdir.
— Ağrıları çoxdur. Döze bilmir. Bu gün emeliyyat eleseniz. Men sonra pulu getirecem.
— Xanım, bura sizin üçün mağaza deyil ki, nisye defterimiz olsun. Burda yazılan dermanları alın verin ağrısı azalacaq. Pulu ödeyen kimi de emeliyyat olunacaq.
— Qurban olum. Men bu qeder pulu 2-3 güne nece tapım? Hardan tapım?
— Orası bizlik deyil. 2-3 gün olmasın bir hefte olsun. Sizin xesteniz eziyyet çekir.
Bütün bu söhbetleri xatırladıqca utanırdı. Alnından ter muncuq- muncuq axırdı. Hele indiye qeder bele vicdan ezabı çekmemişdi.
— Hamı burdadır?
— Beli. Xesteni de getiribler. emeliyyat otağı da hazırdır.
— Lap yaxşı. Başlayaq.
Emeliyyat uğurlu keçmişdi. Xesteye derman verildiyine göre hele ayılmamışdı. Sehetini yoxlamaq üçün otağa girdi. O gün söhbet eledyi xanımı gördü. Başını aşağı saldı. Bu yaşına qeder hele heç kimden üzr istememişdi. İstedi ki, söhbeti yayındırsın üzr istemesin, amma yene oğlunu sözleri yadına düşdü. «Men de böyüyende senin kimi olacam.»
— Xanım bağışlayın. O günkü söhbete göre çox utanıram. Her şey bir kenara öz insanlıq vezifemi unutmuşam. Bu hereketimden dolayı üzr

<< 1 [2] 3 >>