Meşhur bir universitetin gözel
karyera elde etmiş bir qrup
mezunu öz qoca professorlarını
ziyaret etmeye gelirler. Söhbet
zamanı növbe iş mövzusuna da
gelib çatır. Mezunlar öz
professorlarına saysız
çetinliklerinden ve heyat
problemlerinden gileylenirler.
Professor öz qonaqlarına qehve
içmeyi teklif ederek metbexe
gedir. Bir müddet sonra qoca
professor elinde müxtelif
fincanlardan ibaret qehve desti
ile otağa daxil olur. Bu fincanların
her biri ayrılıqda çini, şüşe,
plastik ve xrustaldan idiler ve
bezileri baha, bezileri ise ucuz
qiymete idi.
Mezunlar fincanları götürdükden
sonra professor dedi:
— Fikir verin ki, siz ancaq gözel ve
baha olan fincanları
götürmüsünüz, sade ve ucuz
olanlar ise yerde qalıb. Bu sizin
üçün normaldır – özünüz üçün en
yaxşısını seçmeye çalışırsınız ve
bu da sizin bütün problem ve
stresslerinizin esas menbeyidir.
Anlamağa çalışın ki, fincan
özlüyünde qehveni daha dadlı
etmir. O sadece material olaraq
bahadır ve bezen bizim
içeceyimiz şeyleri de gizledir.
Eslinde sizin istediyiniz sadece
qehve idi, fincan deyil. Lakin siz
özünüzden asılı olmayaraq en
yaxşı ve gözel fincanları seçdiniz
ve eyni zamanda digerlerinin de
hansı fincanları götürdüyüne de
fikir verdiniz.
İndi ise düşünün: heyat – bu
qehvedir. İş, pul, vezife, cemiyyet
ise fincandır. Bütün bunların
hamısı heyatı teşkil etmek üçün
yalnızca vasitelerdir. Sahib
olduğumuz fincan bizim
heyatımızın keyfiyyetini ne
müeyyen etmir, ne de
deyişdirmir. Bezen, yalnızca
fincana fikrimizi yönelderek
qehvenin dadından hezz almağı
unuduruq.
Daha çox xoşbext olan insanlar
en gözel şeylere sahib olanlar
deyil, eksine sahib olduqlarından
en gözel şekilde istifade etmeyi
bacaranlardır!

*Kardelen* [OFF] (08.06.2014 / 19:41)
Axir ki,teze bir meqaleye rast geldim. Ela. Cox mentiqlidi.