Yol, uzun bir yol. Ömrüm davamlı addımlardı Menime hakim kesilmiş aritmiya Ritmi pozan yoluma girenlerdi, Yolumdan çıxanlardı. Düneni unutmaq adet halına çevrilib Xroniki amneziya Her addım yeni yol yoldaşıyla müşayiet. Dünen dost olan bugün artıq menimle addımlamır, Dünenim bugünüme etmir sirayet, Demeli azadam, qaranquş tek, Rahatam, yoxdu dostum. Öz yolumda terk olunmuş tek Dünen bir sevgilim var idi, Bir az yoruldu, Oturduuu,oturduuum. Ritm pozuldu. Aldım qucağıma, Razı olmadı. Dedi burax get! Terk etdim! O rahat, men azad. Bir neçe ümid de basdırıldı hemin gün. Amma çox tez unuduldu. Qulağın mende olsun! Bu deqiqe sensen dostum. Zamanı dondur bacarsan, Qoy her şey donsun, Ümidler doğrulsun! Güneş sönsün! Qaranlıq! Boş masa Üstünde bir şam. Elde mektub! 3-ce kelme yazılı: GÖZLEME! BAĞIŞLA! ELVİDA! Qaranlıq vağzal, heykel sernişinler, Bu yerde neçe ürek qırıldı, Neçe sızıltı inler. Belimde günahlar, Torbamın içinde sınıq qelbim, Ellerimde qan. Neyim var ki, meni de menden aldın. İndi boş hediyye qutusu kimidi heyat. Gözlemekde her kes, Öz boş içini bezeklerle gizlemekde. Bezdim demir qefesdeki qanadlı arzudan, Taleyimle püşk oynamaqdan Bezdim ağrıdan. Gedirem qaranlıq şeherin xeste küleklerinden, Gedirem meni sevenlerin içinden üreklerinden. Gedirem, bu torpaqda bitmedim men, Bu cemiyyet anlamadı. Ve gedirem ilk qatar hara aparsa ferqi yoxdu. Elvida, doğma pencereler, Elvida Elvida, ulduzlu geceler, Elvida Gedirem Divardakı resmlerimi tullayarsız, Yazdığım şeirleri de kim istese paylayarsız. Güldürersiz sevgilimi darıxıb ağlayanda, Yandırarsız çadırı kimse yas saxlayanda. Lazım deyil quru hörmet, Mene doğma faciem. Elvida, sonuncu misra senle bitdi qafiyem!