Mescid yanından keçerken azanın
oxunduğunu eşiden sürücü,
geriye dönüb müdirinden icaze
isteyir:
-Cenab, icaze verseniz azan
oxunmuşken burda namazımı
qılsam sonra davam etsek olarmı?
Müdir çox da memnun olmasa da
icaze verir.
Sürücü mescide girir, müdir de
avtomobilin içinde gözleyer.
Ancaq her kes namazını qılıb
çıxdığı halda sürücü
çıxmayınca.........
Canı sıxılan müdir, avtomobilden
enib mescidin heyetine girir,
pencere şüşesine başını söykeyib
içeri baxır ki, sürücü ellerini açıb
duaya davam edir. Şüşeni
tıkkıldadarak seslenir:
-Her kes çıxdı ne dayanırsan sen
de çıx!
(Cavabı ibretli idi);
-Buraxmır!
-Kim buraxmır?
-Seni içeri buraxmayan!..
Bir düşünce bürüyer müdiri
-“seni içeri buraxmayan!..”
Derhal orada destemazını alır
mescide girir ve yanına geldiyi
sürücüe seslenir:
"Bax", deyir "meni de buraxdı!"
Yaşlı gözlerle baxan sürücü deyir:
“-Elbette buraxar”. Bayaqdan beri
boş boşunamı gözyaşlarıyla dua
etdiyimi sanırsan.
Senin çölde qalmağına könülüm
heç cür razı olmadı. Ellerimi açıb
içeri alınmağın üçün dua etdim.
Şükrler olsun REBBİM qebul etdi
duamı da içeri aldı, çölde
buraxmadı...
-Şükrler olsun REBBİMİZE ki, bizleri
de çölde buraxmamış içeriye qebul
edilmişik.
Bunun ferqine varmalı, bu
nemetin şükrü eda edilmeli, esla
laqeydlik ve gerileme olmamalıdır.
Yoxsa nemet şükr görmezse geri
geder. Bu defe de şükr edenler
alınar içeriye, etmeyenler qalar
çölde...!