O ŞEXS KİMDİR, YA RESULELLAH?
Her kes Peyğember (s)-ın yanında eyleşmişdi
ve birden bir qeribe ecaib canlının mescide
daxil olmağını gördüler. Ona teref baxanda her
kes qorxuya düşdü, lakin Peyğember (s)
buyurdu: “Heç kes qorxmasın, sizinle işi yoxdur.
Bura menim üçün gelibdir”.
Ele ki Peyğember (s)-ın yanına yetişdi dedi: “Ya
Resulallah, sehabelerin menden qorxdular.
Özümü onlara tanıtdırım”. Peyğember (s) dedi:
“Özünü bunlara tanıt”.
Ecaib mexluq üzünü sehabelere tutub dedi:
“Men Haam ibn Him ibn Lamis ibn İblisem. Men
cinler tayfasından, şeytanlar destesindenem.
Ademin yere enmesinin evvelinden ta ki, axırıncı
peyğemberin (yeni senin) zamanına kimi ve
gelmişem sizden sual soruşam”.
Peyğember (s) buyurdu: “Sualını soruş”.
Dedi: “Sualım budur ki, ey Allahın Nebisi, ey
Allahın Resulu, Ademin yere endiyi vaxtdan indi
sizin geldiyiniz zamana qeder men dünyanın
bütün günlerini görmüşem. Bizim babamız İblis
Adem (e) ve onun övladlarını Allaha bendelik
etmeye qoymayacağına and içdiyi üçün, biz
memur idik ki, Adem (e) ve Ademin övladlarına
eziyyet verek, onları azdıraq ki, Allaha ibadet
etmesinler, ancaq ne zaman ki, biz beşerin
atası Ademle olurduq, birden gördük ki bir
nurani ağa göründü. Bize ele hede-qorxu gelirdi
ki, daha onun qorxusundan Ademin etrafında
dolanmağa curet ede bilmirdik. Biz fikirleşdik ki,
bu növbeti peyğemberdir, gelib ki, evvelkini
qorusun. Şeys (e) geldi ve gördük ki, bu o deyil.
Biz Şeyse vesvese etmeye çalışdıq, hemin şexs
yene tapıldı ve bizi qorxutdu. Deyirdik ki, bu
növbeti peyğemberdir. Sam peyğember (e)
geldi, peyğember idi, amma o ağa deyildi. Biz
Sam peyğembere eziyyet vererdik, o ağa yene
Sam nebinin kömeyine gelerdi. Her hansı bir
peyğember gelirdi, biz de gelirdik ki, vesvese
edek, görürdük, yene hemin şexs tapılır ve
onları müdafie edir, bizde ele hey fikirleşirdik ki,
yeqin növbetidir. Nuh (e) geldi, İbrahim (e)
geldi, İshaq (e) geldi, Yequb (e) geldi, Yusif (e)
geldi, heç biri bizimle

[1] 2 >>