İmam Baqir (e) buyurur: "İslam Peyğemberi (s) Medine şeherine teze hicret etmişdi. Mescidin kenarında yaşayan Sed adlı bir müselman çox ağır veziyyetde yaşayırdı. O hemişe Peyğemberle (s) birlikde camaat namazında iştirak edirdi. Heç bir çetinlik onu, ibadetini terk etmeye vadar ede bilmirdi. Peyğember (s) her defe Sedi görende çox qemgin olurdu. Onun qerib yerde heddinden artıq feqir yaşaması Peyğemberi (s) çox narahat edirdi. Bir gün Hezret (s) Sede buyurdu: “Elime bir şey düşse, sene vereceyem". Bir müddet keçdi. Peyğember (s) Sede kömek göstere bilmediyi üçün narahat idi. Allah-teala, Peyğember (s) qemgin olduğu üçün Cebraili ona nazil etdi. Cebrail iki dirhem pulla Peyğemberin (s) hüzuruna gelib dedi: "Allah-teala senin qemgin olmağını bilir. Sedin ehtiyacını ödemek isteyirsenmi? Peyğember (s) buyurdu: "Beli". Cebreil dedi: "Bu iki dirhemi Sede ver ve ona de ki, bu pulla ticaret etsin". Peyğember (s) o iki dirhemi aldı ve günorta namazı üçün mescide
teref yollandı. Yolda Sedin gördü. Peyğember (s) ona buyurdu: "Ey Sed! Ticaret ede bilersenmi"? Sed dedi: "Allaha and olsun, ticaret etmeye heç bir şeyim yoxdur". Peyğember (s) iki dirhemi ona verdi ve buyurdu: "Bu iki dirhemle ticaret et ve Allahın ruzisini qazan". Sed o pulu aldı ve Peyğemberle (s) birlikde mescide getdi. Namazdan sonra Peyğember (s) ona buyurdu: "Ey Sed! Qalx ayağa ve ruzi dalınca get. Men senin bu veziyyetinden narahatam". Sed ticarete başladı. İki dirhem o qeder bereketli oldu ki, o pulla alınan her bir şey çoxlu qazanc getirirdi. Bu yolla Sed çoxlu servet qazandı. Onun ticareti günden-güne rövneqlenirdi. O, mescidin kenarında özünün ticareti üçün bir yer düzeltmişdi. Bilal azan deyende Peyğember (s) mescide gelirdi, lakin Sedi evvelki kimi namazda görmürdü. Peyğember (s) veziyyeti bele görüb Sede müraciet etdi: "Ey Sed, dünya malı seni namazdan ayırdı!" O ise Peyğemberin (s) cavabında behane getirib deyirdi: "Ne edim? Malımı telef edimmi? Bir kişiye mal satmışam, pulunu almaq isteyirem,

[1] 2 >>