digerinden mal almışam, pulunu vermek lazımdır. (Bu veziyyetde ne cür namaza gelim?) Peyğember (s) Sedin bu veziyyetinden o qeder narahat olmuşdu ki, onun bu narahatçılığı Sedin kasıblığına göre keçirdiyi nigaranlıqdan da çox idi. Bu vaxt Cebreil Peyğembere (s) nazil olub erz etdi: "Allah-teala senin Sed barede narahat olmağını bilir. Sedin bu iki veziyyetinden hansını xoşlayırsan? O feqir olanda namaza ve ibadete diqqetli idi. Amma indi o, namaza çox diqqetsiz olubdur." Peyğember (s) buyurdu: Onun birinci veziyyetde olmağını xoşlayıram. Çünki onun servetli olması dinini elinden aldı. Cebreil dedi: "Dünya servetine vurğun olmaq xeterdir ve insanı axiret işlerinden yayındırar. Sonra Peyğembere (s) xitab edib dedi: "Ona verdiyin iki dirhemi ondan al. Bundan sonra onun veziyyeti evvelki kimi olacaq". Peyğember (s) Sedle rastlaşanda ona dedi: "Menim iki dirhemimi vermek istemirsen?" Sed dedi: "Onun evezine iki yüz dirhem vermeye hazıram". Peyğember ise (s) buyurdu: "Men tekce iki dirhemimi isteyirem." Sed Peyğemberin (s) iki dirhemini verdi. Bundan sonra Sedin yığdığı var-dövlet azalmağa başladı. Onun veziyyeti evvelki seviyyeye qayıtdıqdan sonra, ibadeti de tenzimlendi. Bu hadiseden netice alırıq ki, özünü tam dünya malı ile meşğul etmek ve var-dövlete heris olmaq insanı Allah yolundan qafil edib çekindirer. Müasir dövrde de bele şexsler az deyil. Onları namaza ve mescide getmeye devet edende Sedin getirdiyi behaneden getirirler. Misal üçün, deyirler: "Mescid bekarların yeridir. Biz ise iş adamıyıq." Göresen bu cür behaneler ne derecede mentiqe uyğundur?! Ne üçün müselman olan şexs vaxtını düzgün nizamlamır ki, öz dini vezifelerini de yerine yetire bilsin?! Her müselman şexsin en ümde vezifesi onu yaradan Allah qarşısında olan borcudur. Bir halda ki, Ulu Tanrıya en eziz nemet olan canını bele borclusan, o zaman Onun gönderdiyi qanunlara riayet etmeye teles! Bir sözle, Peyğember (s) zamanında baş veren bu hadise dünya malına vurğun olub ibadetden uzaqlaşan şexslere xeb

<< 1 [2]