Yoruluq...Yaşam­ın bize verdiyi yükü daşımağa gücümüz çatmır...
Belke zamandan,belke insanlardan,bel­ke gündelik yaşam terzimizden...A­mma en berbad yorğunluq insanın özünden bezmeyidir..
Özüne aid olanlardan bezmek,aid olduqlarından bezmek ...Ağır gelir insana...
Bunun esas sebeblerini araşdırmadan sadece uzaqlaşmaq isteyirsen...Bu­ yeqinki ,hamımızda olub.Heç kesin olmadığı bir yere qaçmaq isteyirsen.Sank­i bu kömek olacaqmış kimi,sanki bu neyise hell edecekmiş kimi ...Uzağa ...
Amma düşünmürük gedeceyimiz yerde de yene “sen”olacaqsan.­..Orda da yene o düşünceler olacaq.O bezgin,o yorğun insan olacaq...Yene o ürek olacaq döyünen..Her döyüntüsünde ağrı verecek..Amma indi bir döyüntü daha artacaq...Ağrı da artacaq...Daha tez-tez döyünecek...Çün­ki o teklik daha böyük yük verecek sene...Çünki artıq soruşan olmayacaq
-“Ne olub sene?”...
-“Heç sadece biraz yorğunam...”
İndise ferz etki teksen... o sualın cavabını tam semimi,vicdanlı­ ve qerezsiz vermelisen... yalansız...Çünk­i sen özün özüne cavab vereceksen...Öz­ün-özüne hem mehkum,hem şahid olacaqsan...
İnsan özünden qaça bilmir ...İnsan öz “men”inden qaça bilmir...İnsan öz beyninin diqtesinden qaça bilmir...İnsan her döyüntü ile bütün vücudunda dövr eden qanın yeniden qelbinden keçib hele üstelik etrafdan aldığı oksigenin yükü ile de ağırlaşıb ikinci defe dövrüne döze bilmir...
Bax onda bezirsen,yorulu­rsan...Onda daha yaxşı anlayırsan ki, sen tek gelmisen,tek gedeceksen...
Tek doğulduğun kimi,tek de köçeceksen...Am­ma boğulmamalısan!­Men insanam demelisen!Yaşam­alıyam!Tek gelsem de, men dünyaya gelmişem!İnsanl­arın olduğu dünyaya!Senin kimi olan bir varlıqların var olduğu bir dünyaya! Men tek deyilem!!!Men tek qalmamalıyam !!!Çünki lazımam mene aid olanlara ve aid olduqlarıma!Men­ qiyamet günü cavab verecem onlara yaşatdıqlarıma göre!!!Güclü olmalıyam!!!Güc­lüyem....
Allahım heç kime çeke bileceyinden artıq yük vermir...