siğenin
olmasını sübut edir ve bize aydın
olur ki, heqiqeten de Peyğember(s)-
in zamanında müveqqeti evlenme
var idi. Göresen sonradan ne baş
verdi ki, müveqqeti evlenme ixtilaflı
meseleye çevrildi ve bir çox
mezhebler indi de bunu qebul
etmirler. Gelin yene de Ehli-sünne
alimlerinin kitablarına müraciet
edek. Müslüm ibni Heccac yazır ki,
İbni Abbas ve İbni Zübeyr, qadınları
siğe etmek ve hecc mütesi (Heccide
Ömre ve Hecc emelleri arasında
insanın öz halalı ile (ister müveqqti,
istersede daimi kebinden olan ehli-
eyalı ile) yaxınlıq etmesi) barede
ixtilaf etdiler. Cabir ibni Abdullah
bunları görüb dedi: ''Biz Peyğemberi
Ekremin sağlığında onların her
ikisine emel edirdik. Amma sonra
Ömer bize o iki şeyi qadağan etdi ve
ondan sonra daha biz ona emel
etmedik.'' (''Sehihi Müslüm'' c. 1,
seh.395, Misir çapı) (''Sünneni
Beyheqi'' c. 7 seh.206) ''Eger Ömer
müveqqeti evlenmeyi qadağan
etmeseydi, bedbext ve yaramaz
insanlardan başqa heç kes zina
etmezdi.'' (''Ed-dürrul-mensur'' c. 2
seh.140)
Eli ibni Quşçi ise yazır ki, Ömer
ibni Xettab minbere çıxıb bele dedi:
''Ey camaat, üç şey vardır ki,
Peyğember(s) zamanında var idi,
men onları qadağan edirem. Onlar
qadınlarla müveqqeti evlenme, hecc
mütesi ve azanda ''heyya ela xeyril-
emel''den ibaretdir.'' Bele hedisler
heddinden artıq çoxdur.
Maraqlanmaq isteyenler Ehli-sünne
kitabları olan ''Müsnedi Ehmed'' (c. 3
seh. 356 ve 363), ''Zadul-mead'' (c. 1
seh.444), ''Sehihi Müslüm'' (c. 1
seh.395) ve ''Süneni Beyheqi''
kitablarına müraciet ede bilerler.

<< 1 [2]