meselenin helline böyük kömeklik gösterir. Hetta Qurani-Kerimin iki ayesinde bu xislet mömin ve pehrizkarların xüsusiyyetlerinden biri kimi gösterilir. «Zariyat» suresinin 19-cu ayesinde deyilir: «Mallarında da dilençinin ve [abrına qısılıb dilenmeyen] yoxsul haqqı [payı] var idi [şeriete müvafiq olaraq var-dövletlerinin müeyyen hissesini ehtiyacı olanlara paylayırdılar]». «Mearic» suresinin 24-25-ci ayelerinde Allah- taala heqiqi namaz qılanların xüsusiyyetlerini vesf ederken buyurur: «O kesler ki, onların mallarında müeyyen bir haqq [pay] vardır. Dilenen ve [her şeyden] mehrum olan [lakin abrına qısılıb dilenmeyen] kimse üçün». Her iki ayeden bele bir qenaete gelmek olur ki, yoxsul ve imkansızlara maddi yardımın gösterilmesi her bir müselmanın üzerine düşen ictimai vezifedir. Ayelerde istifade olunan «haqq» kelmesi yoxsul ve maddi imkanı olmayan şexslere delalet edir. Yeni, var-dövlet sahibi olan her bir müselman malının bir hissesinin ona aid olmadığını ve sözün esl menasında bunu yoxsullara ödemeli olduğunu Allah terefinden ona verilmiş bir emanet hesab etmelidir. O, malının müeyyen bir hissesini yoxsullara verdikde emaneti öz sahibine çatdırmış olur ve bütün bunlarla yanaşı o, kimseye minnet qoymamalıdır. Qurani-Kerimin bir çox ayelerinde yoxsullara maddi yardım etdikden sonra onlara minnet qoyulmamasını tekid edilerek iman sahiblerine bununla öz emellerini batil etmemelerine ciddi
xeberdarlıq olunur. «Beqere» suresinin 264-cü ayesini buna misal çekmek olar: «Ey iman getirenler! Sedeqelerinizi malını riyakarlıqla [özünü xalqa göstermek üçün] serf eden, Allaha ve axiret gününe inanmayan şexs kimi, minnet qoymaq ve eziyyet vermekle puça çıxarmayın...»

<< 1 ... 4 5 [6]