ederken bele, qenaeti unutmamaq lazımdır.

Peyğemberler tarixinden melumdur ki, Hezret Süleyman Peyğember (e) heyvanların ve quşların dilini bilir, onlara hökm edirmiş. O hezretin qarışqa ve şanapipikle Quranda xatırlanan söhbeti de deyilenlere sübutdur. Dini menbelerimizde Hezret Süleymanın (e) külekle, bezi heyvan, quş ve heşeratlarla söhbetlerini eks etdiren xeyli revayet vardır. Bunların içinde qarışqa ile bağlı mövzular xüsusi yer tutur. Bildiyimiz kimi, qarışqa zehmetkeşliyin remzi sayılır. Durmadan çalışan, gündelik fealiyyetinde insanların qibte edeceyi seviyyede ciddi nizam-intizama riayet eden, özünden on defelerle ağır yükü qaldırıb inadkarlıqla istediyi nöqteye daşımaqda davam eden qarışqa bir çox ibretli alleqorik mesellerin “qehremanına” çevrilib. Bele mesellerin birinde deyilir:

Hezret Süleyman Peyğember (e) bir gün qarışqadan soruşur ki, senin bir aylıq yemeyin ne qederdir? Qarışqa cavab verir: “Bir ay erzinde bir dene iri buğda denesinden çox yemirem”. Süleyman (e) qarışqanın bu qeder qenaetle davrandığına inanmır, sözünün doğruluğunu yoxlamaq qerarına gelir. Qarışqanı bir şüşe qabın içine buraxır, yanına da iri bir buğda denesi qoyur. Hava üçün yer qoymaq şerti ile qabın ağzını bağlayır.

Üstünden düz bir ay ötüb-keçir. Hezret Süleyman (e) şüşe qabı götürüb içine baxanda heyrete düşür. Qarışqa bir a erzinde hetta bir buğdadan da az yemişdi. Buğda denesinin yarısı qabın içinde qalmışdı. Süleyman (e), Ona verilen qüdretle qarışqadan soruşur: “Demişdin ki, bir ay erzinde bir buğda denesi yeyirsen. Bes niye buğda denesinin hamısını yemeyib, yarısını saxladın?” Qarışqa cavab verir: “Ey Allahın Peyğemberi! Men azadlıqda olduğum zaman Allahıma tevekkül edir ve Onun yetirdiyi ruzini yeyirdim. İnanırdım ki, O, meni unutmaz ve ruzisiz qoymaz. İnanırdım ki, O, mütleq her ay mene bir buğda denesi yetirecek. Amma bu bir ayda menim ruzimi Sen öz öhdene aldın. Men Allahıma tevekkülle yanaşı, Senin hafizene ve edaletine de güvenmeli oldum. Düşündüm ki,

<< 1 [2] 3 >>