Kendin birinde bir yaşlı adam varmış. Çox kasıb imış. Amma o qeder gözel bir ata sahibmiş ki kral bele onu qısqanırmış. Kral, at üçün qocaya hardasa xezinesinin hamısını teklif etmiş amma adam atını satmağı düşünmediyini söylemiş.
- Bu yalnız bir at deyil menim üçün. Bir dostdur. İnsan dostunu satarmı heç, demiş.
Ancaq bir seher qalxdığında atını axırda tapa bilmemiş. Xeberi alan kendliler, qocanın başına toplanmışlar.
- Bu atı sene buraxmayacaqları, oğurlanacağı belli idi. Krala satsaydın ömürünün sonuna qeder beyler kimi yaşayardın. İndi ne pulun var, ne de atın, demişler.
Qoca sakitce dinlemiş:
Qerar vermek üçün telesmeyin, demiş. Yalnız 'At itmiş' deyin. Çünki gerçek bu, ondan sonrası sizin şerhiniz. Atımın itmesi pismi oldu yoxsa yaxşımi, bunu hele bilmirik. Çünki bu hadise hele bir başlanğıcdır. Arxasının nece geleceyini kimse bile bilmez.
Kendliler qocanın verdiyi cavaba qehqeheyle gülmüşler. Sonra da evlerine getmişler.
Bir müddet sonra, at bir gece qefleten dönmüş. Üstelik tek de deyilmiş. Yanında tam on iki dene de vehşi at varmış. Bunu gören kendliler toplanıb qocadan üzr istemişler.
- Sen haqlı çıxdın. Atının itmesi felaket deyil, bir servetmiş senin üçün. Atın arxasına de bir çox vehşi atı qoşulub geri döndü. Indi bir at sürün var, demişler.
- Qerar vermek üçün yene telesirsiniz, demiş qoca. Yalnız atın geri döndüyünü söyleyin. Bilinen gerçek bu. Ondan sonrasını hele bilmirik. Bu daha başlanğıc.
Kendliler bu sefer qocaya lağ etmemişler amma içlerinden "Bu adam doğrudan deli" deye keçirmişler.
Bir hefte keçmeden qocanın oğlu, vehşi atları terbiye etmeye çalışarken atdan düşmüş ve ayağını qırmış. Kendliler yene gelmişler qocanın yanına:
- Bir defe daha haqlı çıxdın. Bu atlar sene xeyr getirmedi. Onların üzünden oğlun qıçını qırdı, demişler.
- Siz erken qerar verme xesteliyine tutulmusunuz, deye cavab vermiş qoca. O qeder telesik etmeyin. Oğlum qıçını qırdı. Gerçek bu. Sonrası sizin verdiyiniz qerar. Amma göresen ne qeder doğru?
Bir neçe

[1] 2 >>