Eslinde bu hekayeni oxuduqda ,sizi bilmirem men yaşadığım heyatı gözden keçirdim ve bir anlıq bezi meqamları deyişmek istedim…Düşünürem maraqlı olar,netice çıxarmaq üçün sona qeder oxusanız…

Gecenin sessizliyi onun narahatlığını daha da artırırdı. Balkona çıxaraq, şeheri seyr etmeye başladı. Şeher qara örtüye bürünmüşdü. Tek-tük evlerde yanan lampalar şeheri işıqlandırmağa kifayet etmirdi. Birden gözleri ulduzlara sataşdı.
O, bir cevahir qeder parlaq olan ve gözqamaşdırıcı ulduzları seyr ederek fikre daldı…Üç ay evvel yene bele gecelerden biri idi. O zaman gecenin sükutunu bir telefon zengi pozmuşdu. O vaxt her şey öz axarında gedirdi. Heyatında heç bir çetinlik hiss etmeden ömür sürmüşdü. Onun üçün her şey qatarın relsler üzerinde getmesi qeder asan olmuşdu: tehsili, peşesi, evliliyi, uşaq sahibi olması ve s. O, ebedi bir heyatın şıltaq ve erköyün uşağı idi. Ta ki telefon zengi gelene qeder… Ağır addımlarla telefonun yanına getdi. Sebebini bilmediyi bir narahatlıq qefilden onu bürüdü. Desteyi qaldırarken rahatlığın son perdesini bağladığını hiss edirmiş kimi ağır hereket edirdi.
Desteyin o biri ucundakı adamın sesi gözlediyinin eksine telaş içerisinde ve hüznlü olmayan bir ses idi. Hemin ses ona adını ve soyadını tesdiqletdi. O, ancaq: «beli menem», — deye bildi. Artıq maraqla qorxu hissleri bir-birine qarışmışdı. Gecenin bu vedinde tanımadığı bir kes onun haqqında olan bütün şeyleri bilir, ona aid melumatları tesdiq eletdirirdi:
— İzmirde anadan olubsunuz, deyilmi?
— Beli.
— 1971-ci ilde, deyilmi?
— Beli.
— Orta mektebi ve litseyi İzmirdemi bitiribsiniz?
— Beli…
Sual verenin o qeder nüfuzedici ses tonu ve diksiyası var idi ki, qehremanımız ne üçün bunları soruşduğunu ve ne baş verdiyini öyrenmeye cüret ede bilmedi. O, danışığın sonunu maraqla gözleyir, vaxtı qısaltmaq üçün desteyin o biri ucundakı namelum şexsin suallarına evvelki kimi kekelemeden cavab verirdi. Zeng eden şexs onu ümumi melumatlarla yanaşı, ona evlendiyi tarixe qeder şexsi

[1] 2 3 ... 5 >>