ayrılırdı.

Peyğember (s) onu sakitleşdirerek dedi:

- Seni imanda en güclü, elmde en bilikli, exlaqda en gözel ve en uca ruhlu bir kesin yanında emanet qoyub gedirem.

Artıq “Peyğemberin (s) emaneti” öz heyatının ikinci feslini yaşayır. Heyat bu aileye çetinlikler hediyye etmek qerarındadır.

Zeyneb Mekkede tacir Ebül-Measın evindedir. Bir vaxt Ebu Lehebin gelinleri olmuş Rüqeyye ve Ümm Gülsüm ise indi Osmanın evinde yaşayırlar. Fatimenin (s) köçdüyü evde ise yegane servet eşqdir.

Elinin evinde çetin şerait davam edirdi. Fatime hemişeki tek mesuldur. Amma bu defe atası yox, Eli (e) qarşısında mesuliyyet daşıyır. Fatime (s) gözel anlayır ki, Eli (e) Allah ve Onun yolunda cihaddan başqa bir şey düşünmür. Fatime (s) bele bir kişinin heyat yoldaşı olmağın mesuliyyetini gözel anlayır.

O, deyirman fırladır, çörek bişirir, ev işleri görür, su daşıyır. Eli (e) körpelikden eziyyetler içinde böyümüş Fatimenin (s) yene de min bir ezaba qatlaşdığına baxdıqca sıxılır.

Bir gün şirin dille Fatimeni (s) dindirir:

- Zehra, özünü o qeder incidirsen ki, üreyim sıxılır. Belke, atandan kömek üçün bir xidmetçi isteyesen?

Fatime (s) fürset tapıb atası ile görüşe gedir. Hezret (s) soruşur ki, qızım, xeyir ola?

Fatime öz isteyini diline getirmeye utanır: "Geldim seni görüm", - deyib eve qayıdır. Eliye deyir ki, nezerde tutduğu sözleri demeye utanıb. Eli (e) özü Peyğemberin (s) xidmetine gedib ehvalatı danışır. Peyğember (s) buyurur:

- Men size müharibe esirini bağışlaya bilmerem. Bu esirler satılır ve hemin pul aclıq çeken ehaliye paylanır. Eli (e) Hezrete (s) teşekkür edib eve eliboş qayıdır. Gece düşür, er-arvad öz evinde bu günkü ehvalat haqqında düşünürler. Amma Peyğember (s) de eyni narahatlığı keçirir.

Birden qapı döyülür ve Peyğember (s) otağa daxil olur. Hezret (s) Fatimeni (s) soyuq otaqda, nazik bir parçaya bürünerek, uzanmış görür. Bu parçanın ona boy vermediyi de Hezretin (s) nezerinden qaçmır. Onların qalxmaq istediyini görüb buyurur:

-

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>