yaşlarından ciddi mübarizelerde yetkinleşmiş Eli (e) üçün ev, rahatlıq adında mevhumlar ehemiyyetsizdir. Fatimenin (e) de taleyi olduqca meşeqqetli keçmişdi. Bu insanlar ruhen yetkinleşmekdedirler ve heç birinde, o birini adi heyata qaytarası xüsusiyyetler görünmür. Onların evine öz şirin sözleri ile, nevazişleri ile şadlıq getiren yalnız Peyğember (s) idi.

Peyğember (s) onların xarakterinden gözel xeberdar idi. Hezret (s) bilirdi ki, “onu sevenler üçün adi heyat yoxdur ve bu sevgi özü bir heyatdır”. Ona göre de Eli ve Fatimeni (e) yanına getirib eynen öz otağı kimi, qapısı mescide açılan bir ev tikir.

Üzbeüz iki pencere sanki danışan qelbdir. Ata ve qız qelbi. Bu pencereler her seher üzbeüz açılır.

Her sübh pencereden salam, tebessüm,


Her axşam gözlenir sabah gelen gün.

Bu pencereye işare ile tarixçiler bildirirler ki, hezret Peyğember (s) her gün Fatimeni (s) soraqlayır ve ona salam verirdi.

Maraqlıdır ki, ne üçün mehz Fatimenin (s) otağı mescidde, Peyğemberin (s) otağı ile divar-divara qonşu olmalı idi? Sanki, bu ele cemi bir otaqdır, Peyğember (s) ailesinin otağı! Mehemmed (s) ailesinde Eli (e) ata, Fatime (s) ana, Hesen (e) ve Hüseyn (e) - oğul, Zeyneb ve Ümm-Gülsüm ise qızdır.

Quran ve hedislerde haqqında danışılan “itret” ve “Ehli-beyt” - bütün çirkinliklerden paklanmış deyerler, elece de Quran gelecek nesillerin ixtiyarına verilmiş iki yadigardır.

Diger bir tarix başlanır. Yeni doğulan ulduzlar yeni üfüqler açır. Mehemmed (s) üçün heyatın menası, İslam üçün höccet, beşeriyyet üçün her şey!

Hicretin üçünci ili Hesen (e) doğulur. Medine öz Peyğemberinin (s) sevincini bayram edir. Hezret heyatında ilk defe, son en ağır, meşeqqetli on altı ilden sonra şirin duyğular keçirir, ruhi yorğunluğu sakitleşir.

Fatimenin (s) evi şövqle doludur. Aile öz ilk övladını ağuşuna almışdır. Qulağına azan-iqame oxunur, qırxılmış saçı ağırlıqda gümüş sikke Medine feqirlerine paylanır.

Bir ilden sonra Hüseyn (e) dünyaya göz açır. Artıq

<< 1 ... 5 6 [7] 8 >>