Biri neçe iller bundan evvel qeza
keçirmişdi ve yaxın dostu gözünün
qabağında can vererek ölmüşdü. Bu
hadise ona çox pis tesir etmişdi.
Hardasa 1 il çox qemgin olmuşdu.
Vaxtını kitab oxumaqla keçirdiyi üçün
özü haqda axtarış etmeye başlayır.
Artıq bu xeste düşünceden ve xeste
kimi yaşamaqdan xilas olmalıydı.
Depressiyadan can qurtarmaq üçün
önce hekime müraciet etmeliydi.
Hekime müraciet etdi. Hekimin sözü
bele oldu: "Siz özünüz özünüze
kömek etmeseniz, yaxşı ola
bilmezsiniz! Dermanlar size bir qeder
kömek eder..." Özüne nece kömek
edeceyini bilmirdi. Artıq 1 il idi ki,
müaliceye başlamışdı. Hele özünü
yaxşı hiss ede bilmirdi.
Keçmişe dönüb baxdıqda heyatdan
qopduğunu görürdü. Halbuki, heyat
davam edir. Geride qalan 1 ilini
yaşamadığını başa düşürdü. İndi düz
yoldadır. Çünki hekime müraciet
edib. Sonra bir gün güclü insanların
xüsusiyyetlerin oxuyanda çox
tesirlendiyi bir cümle gördü: "Güclü
insanlar heyatın acı olduğunu daim
bilirler."
Bunu bildikden sonra etrafındakı
güclü insanları araşdırmağa ve
insanların heyat hekayelerini
oxumağa başladı. Gördü ki, onlar
daha çox böyük ağrılar çekibler,
amma heyatın ipini ellerinde
saxlayıblar. Bu, özüne gelmeyine çox
kömek etdi.
P.S bir de onu untmayinki ana
neceki oz balasin sudle besleyib
boyuder , ALLAH da oz bendesi
cetinlikle besleyer boyuder....
Dusuncenin inkisafi cetinlikdedi,eger
insan cetinlikle aci ile uzlesmeseydi
hec vaxt mudrik olmazdi ve
unutmayinki insani basqa alemlerden
(cin,melek ve basqa) ustun eden
ceheti centinliyin qarsisinda sebr
edib dusuncenin artmagi ve bu
dunsunce sayesinde her seye qadir
ola bilmesidir........