Qedim zamanlarda bir kendde biri kasıb, biri varlı iki qardaş yaşayırdı. Kasıb qardaş alın teri ile qazandığını yemeye çalışır, varlı qardaş ise kendlilerden ucuz aldığı malları şehere aparıb baha satırdı. Belece çox keçmemiş o, kendin en varlı adamlarından biri oldu...
Bir gün varlı qardaş yene kendden aldığı qoyunları şehere satmağa apardı. Ancaq heç birini sata bilmeyib kende qayıtd. Kasıb qardaşı ondan soruşdu:
-Qardaş, şeherde işler necedir?
-Çox pis, bu gün heç ne sata bilmedim...
-Xeyirdir, bes onlar ne isteyirdiler?
Varlı qardaş kasıb qardaşının bu sadelövhlüyüne çox qezeblendi ve onu ele salmaq üçün bele dedi:
-Hamı menden şam qozası istedi. Ancaq mende de şam qozası yox idi...
Kasıb qardaş bu sözlere inandı ve heyat yoldaşı ile bir yerde şam qozası yığmağa başladı. Günlerle şam qozası yığandan sonra onlar bir arabaya yükseldi ve sonra da şeherde aparıb böyük meydanlardan birinde satmağa başladı. Ancaq nedense onun mallarına heç baxanda yox idi. Bezileri ise maraq üçün ondan ne satdığını soruşur, ancaq şam qozası cavabını alan kimi üz çevirib gedirdiler. Bu vaxt o ölkenin hökmdarı tanınmamaq üçün paltarını deyişmiş ve şeheri gezmeye çıxmışdı. Kasıb qardaşı gören kimi yanınna getdi ve:
-Dostum, burada ne satırsan?-deye soruşdu.
-Şam qozası.-deye kasıb qardaş cavab verdi.
-Şam qozası? Bele bi fikir hardan ağlına geldi?
-Mene qardaşım dedi. O çox mehşur bir tacirdir. Hemişe şehere mal getirib satır. “Şeherde hamı şam qozası isteyir”,-dedi...
Hökmdar qarşısındakı adamın çox temiz ve dürüst, qardaşının ise çox hiyleger ve yalançı bir adam olduğunu başa düşdü. Ve kasıb kendliye bele dedi:
-Sen bu qozaları satmaqda davam et. Ancaq ne olursansa-olsun birini bir gümüşden aşağı satma!
Hökmdar saraya qayıtdıqdan sonra bu emri verdi:
-Bu gün hamı mene bir şam qozası hediyye etsin!..
Bunu eşiden bütün saray ehli dükan-dükan gezib şam qozası axtarmağa başladılar. Ancaq heç bir yerde şam qozası tapa bilmediler. Axırda bir neferin bir meydanda şam qozası

[1] 2 >>