Tek ... Üzerinde illerdir köhnelmeyeni xettli pijaması , üzünde cizgiler ... Öz -özüne danışırdı , her zaman olduğu kimi:
" - Hay Allah! Yene elektrik kesildi. Ne de qaranlıq oldu birden bire ... İnsan ürkür. Bilmem mezarda ne olar halımız ?"
Yeri az qala heç deyişmeyen kibrit qutusunu , yaşının verdiyi ağırlıqla bir az gec de olsa tapdı ve emin olmaq üçün yelledi.
" - İşde kibrit burada ... Burada bir yerde de şam olacaktı.Yandırıb da gözümün önünü görüm ... Hah , tamaaam . "
Sonra iller evvelle qayıtdı. Gülümsedi ... Ve izah etmeye başladı , biri dinleyirmiş kimi :
" - Uşaqken , elektrik kesildiyinde , kiçik otağının perdelerini açar , ay işığında söhbet ederdik , anam , atam , qardaşım ve men ... Ne xoş olardı Ya Rebbi!
Atam , kendde eşşekden nece düşdüyünü , anam , tarzancılık oynayayım deyerken , ağac budağında nece asılı qaldığını izah ederdi ... Biz gülerdik.
Elektrikin kesilmesine hemişe sevinirdik. Çünki bir-birimize en yaxın olduğumuz , xatirelerimizı , xoşbextliyimizin ve ağrılarımızı paylaşdığımız , gözel ve çox teessüf ki nadir zamanlardı onlar ... Başqa günlerde televiziya seyr , qarşılıqlı oturub danişmazdıq çox vaxt .
Ah texnologiya ! Nece de uzaqlaşdırdı insanları bir-birinden ... Ya da belke biz insanlar bacara bilmedik. Her şeyden imtina edib , görmemişler kimi davrandıq. Sanki futbol matçları xanımlardan , filmler uşaqlardan daha mı ehemiyyetli ? Yooox ...
Huzurevleri daha mı isti idi sanki evlerden ? Hem uşaqlarını , hem ailesini , hem de anasını , atasını laqeyd eder oldu insanlar. Onsuz da men de , sırf qocalar evine getmemek üçün qalmadım mı bele yapayalnız ?
Ahh ... Ah! Hay haqq ! şam da ne gözel yanır. Yandıkça çatır. eridikce işıqlandırır. Aydınlattıqca bitir ... "
Dede , birden ferqli bir ruh halıyla qışqırdı:
" Hezreti Ömer! Allah senden razı olsun! Ne ince , ne uca insan idi sen ele ... Öz işi üçün ayrı , dövlet işi üçün ayrı şamlar yanacaq qeder , haramdan ve qul haqqından qorxardı. Onun ümmetiydi ne de olsa , Resulullah '

[1] 2 >>