ın eshabı idin !
Hezreti Ebubekr ! Hezreti Xedice ! Hezreti Fatime! Hezreti Zeyd ! Sizleri özledim ... "
Bir az dayandı ve ağlamalı bir sesle qışqırdı tekrar:
" -Senin edaletine , Senin şefqetine , Senin nur üzüne hesreeim , ya Resulallah! Hasret bütün ağaclar ! Hasret bütün insanlar!
Uşaqlarımın sesine , nevelerimi ses-küyüne hesretim ... "
Ağladı ... Sanki illerce heç ağlamamışdı da , iller sonra bu gün , ağlamağa bele hesret kalmışçasına ağladı ...
Çox yaxşı bilirdi ki , gözyaşı , qederi deyişdirmez. Belke yalnız bir az rahatlaşdırar , hüzn dolu bir üreyi ...
Tam bu sırada , elektrik geldi ve otaq işıqlandı. O , tavandakı lampaya ters-ters baxdı.
" - Hıh ! Niye geldinse ! Şam işığında hesretlerinin , sevgilerinin dost olmuşdu mene. . könlüm işıqlanmışdı. "
Elektrik düymesini doğru getdi , gözlenilmeyecek qeder hirsle . Sert bir hereketle toxundu düymeni ve işığı söndürdü.
" - Sonu yalançı aydınlıqlar ! Siz yanınca , ümidlerim sönür !"
... Ve ağır addımlarla yatağına doğru getdi. Bir az yatmalı idi. Uşaqların , neveleri , heç kimin olmadığı yapayalnız bir evde , bir gece daha ...
Çekilmezdi bu teklik , ümidler da olmasa ... Ve çekilmezdi eger , sığınacaq bildiyi Rebbine el çıxarmasa ...
Yene Ona yöneldi , Ona sığındı bir defe daha:
" -Allahım! Bu gece ve her gece bildim ki , Senden başqası yar olmaz mene ... qoru meni Allahım . Balalarımı qoru , onlara merhemet ver . Onları bağışla Allahım . Meni bağışla ... İman ile al yanına ... Ölüm nece de yaxın ... "
Dede , bir terefden semaya açdığı ellerini üzüne sürerken , diger terefden de amin deyirdi. Amin ...
Yatağına uzanarken hesret yorğunu , dilinde her zamanki ümid bestesi vardı: Bismillahirrahmanirrahim ...
Qısa zamanda , dinclikle daldı yuxuya ve bir daha oyanmadı dünyaya.......

<< 1 [2]