Bir gün, çelimsiz, kiçik bir qız uşağı küçenin küncüne oturmuş yemek, pul, ya da ala bileceyi her hansı bir şey üçün dilenirdi. Üzerinde köhne, cırıq geyimler vardı; üzü gözü çirk içinde, perişan bir halı vardı. Qız dilenerken, küçeden genc, canlı ve yaxşı görünüşlü bir adam keçdi. Qızı gördü amma gördüyünü bildirmemek üçün dönüb ikinci defe baxmadı. Böyük ve lüks evine, xoşbext ve rahat ailesinin yanına geldiyinde, çox gözel hazırlanmış axşam süfresi onu gözleyirdi. Lakin az sonra düşünceleri tekrar o kasıb qıza ilişdi. Duyğuları bir şeylere etiraz edirdi. Sonra asan yolu seçdi ve etirazlarını Allah' a yöneltdi: «Bele bir şeyin olmasına nece icaze verirsen? Niye o kiçik qıza kömek üçün bir şeyler etmirsen Allah' ım?» deye şikayetlendi içinden. Sonra ruhunun derinliklerinden gelen bir cavab eşitdi... «Etdim. Seni yaratdım!..» P.S:KECIB GETMEYEK,GORMEZDEN GELMEYEK,BIZ BIZE EHTIYACI OLANLARI GOREKKI ALLAHDA BIZI GORSUN!..