Böyük bir qayanın üstünde oturub gözünü dibsiz dereye dikmişdi. Adama ele gelirdi ki,gurultuyla qayalara deyib qayıdan denizle danışır,amma o deniz yox,öz VİCDANı ile danışırdı. Artıq iller olmuşdu qarşılaşmadıqları, bax bele üz-üze oturub danışmadıqları. Eslinde o, VİCDANınnan qaçmışdı. Ya da onu tamam yaddan çıxarmışdı. Bu gün ise qarşılaşdılar. Evvelce qaçmağa cehd eledi,amma alınmadı. Çünki qaçmağa ne yeri, nede vaxtı varıdı. Yaxasından tutub onu bu dibsizliye, kimsesizliye getirmişdi. Bir-bir yadına salırdı keçmişi. VİCDAN danışdıqca onun gözünde kino lenti kimi canlanırdı.

Kendde doğulmuşdu. Aileleri tipik sovet, kendli ailesiydi. Böyük uşaqdı ve 2 bacısı vardı. Univerisitete girmeyi helede yadındadı. Zarafat deyile. O boyda hüqüq fakultesine girmişdi. Bir şadyanalıq vardıki. Atası 1 illik qazancını, anası azda olsa aldığı elillik pensiyasinı cibine qoyub onu Bakıya yola saldı. Belkede bu günecen xoşbextlik saydığı, eslinde bedbextliyi olan geleceyinin temeli o gün qoyuldu. İller keçdi amma nece. Onunçun sadece eylence oldu. Ailesi minbir eziyyete düşdü. 2ci defe univeristetden qovulmaq üzre olduğunda atasının üreyi tab getirmedi. Anasi olan qalanı satıb yene qurtardı. Teyinatı ele Bakıya cıxdı. Prokuror kömekçisi. Artıq adının sonunda muellim sözü tez tez işlenmeye başladı. Ne bir terefi iflic olmuş ana, nede biri boşanıb qayıtmış bacıları yada düşürdü. Kende axırıncı gedişi yadınnan çixmışdı… Daha sonra prokuror, daha sonra respublika prokuroru kömekçisi vezifesinecen yükseldi. 3 defe evlenib boşanmışdı. Heresinnen 2 uşağı vardı. Ne arvadları nede uşaqları kendin yolun, anasının üzün tanımırdılar…
VİCDAN bunları ele keskin, ele soyuq danışırdı ki bedeninnen soyuq terler axırdı. Bu illerde neler elememişdi. Rüşvet alıb buraxdığı, pulnan adam tapıb günahsız yere hebs eletdirdiyi o qeder adam vardıki. Bir ananın sesi qulaqlarını cingildedirdi: “görüm balalarınnan göresen”. 6 ay keçmedi. Böyük oğlunu namus üste tike tike doğradılar. Ders olmadı. Herden özü

[1] 2 3 >>