Biz qoca qafqazlı igid erlerik,
Cümle hüner merdlerik, nerlerik,
IŞ görecek yerde, söz ezberlerik,
AŞiqik ancaq quru, boŞ söhbete,
Kim ne deyer bizde olan qeyrete ?!

Çırmanarıq keçmeye çay gelmemiŞ,
BaŞlayırıq qızmağa yay gelmemiŞ,
Söz veririk indi - bir ay gelmemiŞ,
Asta qaçıb dürtülerik xelvete,
Kim ne deyer bizde olan qeyrete ?!

Cümle cahan yatsa da, biz yatmarıq,
Qeyretü-milliyyemizi atmarıq,
Ehlimizi baŞqalarına satmarıq,
Bir quruŞa, bir pula, ya bir çete !
Kim ne deyer bizde olan qeyrete ?!

Bizde görünmez ne fesadü nifaq,
IŞlemede bir-birimizden qoçaq,
Bax, budur islamı getirrik qabaq;
Boylece xidmet olunur millete,
Kim ne deyer bizde olan qeyrete ?!

Bir iŞe min hummetimiz var bizim !
Bax, neçe cemiyyetimiz var bizim !
Bundan gözel niyyetimiz var bizim !
Ay berekallah, bu gözel niyyete !
Kim ne deyer bizde olan qeyrete ?!

Hansı mekatib ki, onu açmadıq ?
Hansı senaye ki, para saçmadıq ?
Verdiyimiz sözden uzaq qaçmadıq;
IŞlerimiz mindi bütün surete !..
Kim ne deyer bizde olan qeyrete ?!

Bax, neçe darülecez, dari-elm !
Bir neçe mekteb, neçe asari elm !
Bizlerik, elbette, xeridari-elm !
ÇatmıŞıq ondandı bele hörmete !..
Kim ne deyer bizde olan qeyrete ?!

Bizde ne fehle tapılar, ne geda,
Bizde ne sail ve ne bir bineva,
Bextever övladımıza merheba!
BaŞ aparıb her biri bir senete!..
Kim ne deyer bizde olan qeyrete?!

EtmiŞik ifa atalıq mehrini,
ÇekmiŞik övladımızın fikrini,
Ömrümüz olsa görerik behrini,
Onda ki, onlar uyacaq sirqete,
Hebsde meŞğul olacaq iŞrete,
Fexr ederik biz de bütün millete!
Kim ne deyer bizde olan qeyrete?!
Ay berekallah, bu gözel niyyete!..