Ürek bir defe zerbe almışsa, bir daha evvelkine veziyyetine qayıtmaz. Qırılmış bir vaza kimi, yapışdırsansa da hemişe su sızdırar.
İçine istediyin gözellikde, rengde, şekilde çiçek qoysan da, bir terefi oturmaz, gözünü yorar.
Könül dediyin, eslinde ele her şeye küsmez.
Dayanıqlıdır. Kim bilir neler sovuşdurmuşdur? Eger yaralanmışsa, mütleq çox canı yanmışdır.
Qadının üreyi, öz aynasıdır. İçinde ne qeder sevda artığı yığılmışsa, o qeder qatılaşmışdır. Asan asan aşmaz, düşmez.
Düşse de derhal qırılmaz. Nece qalxılacağını daha evvel öyrenmişdir.
Heyat deyilen bu böyük sefer, bir an qeder qısa sürer.
Sona geldiyinde,film lenti kimi keçir deyirler ya, çaşır herhalda her kes özüne teeccüblenir, bu qeder qısa zamana bu uzun metrajlı film nece sığdı deye! Ona göre, hamısı boş demek gelir içimden..
Dadını çıxartmaq lazımdır heyatın amma nece?
Her kes eyni şeyi söyleyir,amma, praktikada bacaran yoxdur.
Kimse ede bilmedise, olmur demek ki! O zaman anların dadına çatmalıdır insan.
Davamlı xoşbextlik mümkün deyil.
Ancaq insan bir az özüne zaman ayıra biler.
Bir deniz kenarında qağayıları seyr etmek üçün, izdihamlı bir prospektin ortasında dayanıb insanları müşahide etmek üçün, bir stekan demli çay üçün ve ya eşq üçün, mütleq vaxt ayıra biler.
İnsanın da mövsümü olur. Bir qışa, bir yaza keçer.
Her keçişde eşqle dolmalıdır ürek, yoxsa yaşamaq dediyin böyük eziyyetdir. Sevmemek üçün bolluca behane çıxaranlar, sevmek üçün sebeb say desen üçü keçe bilmezler.
Pisi söylemek de asan, etmek de; işin özü yaxşını bacarmaq, hetta en olmayanı bacarmaqdır. Yoxsa bu dövrde eşqmi var demek işin en asanı, men de yazaram iki cümle, bitirerem yazını.
Olmayanı var edenler, heyatın heqiqeten dadını çıxardırlar. Onlar döyüşçüdür. Behanelerin, hirslerin arxasında gizlenmirler!
Döyüşçüler en çox, üreyi yara almış olanlardan çıxır.
Acı görmemiş ürek, nazlanar. Çetinden keçmemiş ürek, şişer. Halbuki qanayan könüllerin bele lüksleri yoxdur.
Onlar ener, qalxar, bir daha ener ve

[1] 2 >>